افزایش تقاضا برای فلزات قراضه!

براساس گزارش شرکت Wood Mackenzie که این هفته انتشار یافت فشارهای ناشی از نیاز مصرف‌کنندگان به فلزات بازیافتی و تامین آن از سوی سرمایه‌گذاران سبب شده تا مسیر حرکت بازار به این بخش متمایل شود. به همین منظور انتظار می‌رود تقاضا برای فلزات قراضه تا دو دهه آینده روندی افزایشی را طی کند و بازار تا سال ۲۰۴۰ سالانه به ۲۰۰ میلیون تن فولاد قراضه و ۷۵ میلیون تن آلومینیوم در سال به نسبت تقاضای فعلی نیاز پیدا کند.

قراضه‌هایی که امکان استفاده مجدد دارند

علاوه براتفاقانی که بخش خصوصی به دنبال آن است. سیاست‌های کلانی در جهت افزایش استفاده از قراضه‌هایی که امکان استفاده مجدد را دارند دنبال می‌شود.

براساس گزارش‌ تحلیل‌ گر ارشد WoodMac دولت‌های سراسر جهان در محل دفن زباله‌های خود به دنبال استفاده مجدد از مواد بازیافتی هستند. رینیت فدرستون در این گزارش می‌افزاید: از نظر تئوری باید دسترسی‌ها به منظور استنفاده مجدد از منابع قراضه افزایش یابد. اما با این حال هیچ قانونی در جهان که مشوقی برای استفاده از مواد مصرفی بازیافتی باشد وجود ندارد.

طبق گفته فیدرستون واقعیت این است که چشم‌انداز جهانی در استفاده از فلزات قراضه وجود ندارد و این بدان معنی است که استفاده از آن، علی رغم افزایش تقاضا برای فلزات قراضه هنوز هم با وجود دسترس بودن آن کم استفاده باقی بماند.

ظرفیت کم ذوب صادرات را افزایش می‌دهد

در سند منتشر شده به عنوان نمونه در اروپا قراضه‌های جمع‌آوری شده نسبت به ظرفیت‌های ایجاد شده بیشتر است و امکان استفاده از همه قراضه‌ها وجود ندارد. در نتیجه مقادیر زیادی از قراضه‌ها صادر می‌شود.

یکی از مواردی که سبب می‌شود قراضه قابلیت استفاده را نداشته باشد کیفیت پایین آن است که مانع استفاده مجدد از آن می‌شود به همین منظور اجرای قوانین سخت‌گیرانه سبب می‌شود تا شاهد افزایش تفکیک قراضه‌ها و نظارت بر کیفیت آنها باشیم.

تحلیلگران بازار معتقدند علاوه بر اینکه باید سیاست‌های استفاده از فلزات قراضه سیاست‌های تغییر کند حرکت به این سمت نیز باید با مشوق‌‌های جذاب و تضمین کیفیت همراه باشد

WoodMac بر این باور است که استفاده بیشتر از فلزات قراضه و فرآوری آن توجیه اقتصادی دارد. هزینه سرمایه‌گذاری برای ساخت و احداث واحد فرآوری پردازش ضایعات آلومینیوم به طور معمول ۱۰ درصد از هزینه‌ فلز را شامل می‌شود و این رقم برای فولاد کمتر از ۵۰ درصد است.

کربن کمتر در استفاده از آلومینیوم ثانویه

به لحاظ زیست محیطی تولید آلومینیوم ثانویه و حاصل از بازیافت می‌تواند ۲۵ برابر کربن کمتری نسبت به تولید فلز اولیه ایجاد کند و این رقم برای فلز فولاد که طیف وسیعی را در صنعت شامل می‌شود و تقاضا برای آن در حال افزایش است امروز کمتر از ۳۰ درصد است.

این شرکت مستقر در لندن در ادامه می‌افزاید: با بهره‌گیری از تمامی قراضه‌های موجود می‌توان میزان آلایندگی ناشی از تولید آلومینیوم در سال را به میزان ۶۰۰ میلیون تن در سال کاهش داد و درصورتی که مالیات بر کرین به ۱۱۰ دلار در هر تن برسد تمامی صنایع می‌تواند تا ۶۶ میلیارد دلار در سال صرفه‌جویی داشته باشد.

با این وجود شرکت WoodMac اعتقاد دارد که حتی در صورتی که قراضه مورد نیاز هم در دسترس باشد نمی‌تواند سبب شود تا نیاز به فلز اولیه از بین برود.

استخراج، تصفیه و ذوب بخشی از زندگی ما است که تا دهه‌های آینده باقی خواهد ماند.