صنفی که از یارانه کرونا محروم شد

موسی فرزانیان رئیس اتحادیه نوشت افزار و لوازم مهندسی تهران در ادامه افزود: تعطیلی تمامی مدارس در سال ۹۸ به دلایل مختلف؛ آلودگی هوا-بارش برف و … در آخر سال هم که شیوع کرونا مزید بر تمام علتها شد و علاوه بر تعطیلی مدارس، دانشگاهها، ادارات، آموزشگاهها و تمامی مکانهای فرهنگی و علمی و خدماتی که با لوازم مهندسی و نوشت افزار سروکار داشتند، دارندگان صنوف نوشت افزار و لوازم مهندسی را کاملاً ازمدار کسب و کار خارج کرد، شرایط حادی که بر این صنف مستولی شد، از دیدگاه و منظر مسئولان تصمیم گیرنده کاملاً فراموش شده و در هیچ یک از برنامه‌ریزی‌هایی که برای اصناف گردید، این صنف در نظر گرفته نشد، تمامی محصولات این صنف دقیقاً تنها با باز بودن مراکز آموزش و فرهنگی و خدماتی به فروش می‌رسد که همه جا تعطیل بود.

فرزانیان تاکید کرد: به دنبال تعطیلی واحدهای صنفی، حجم بسیاری از کارگران و کارمندان بیکار شدند، هزینه‌های اجاره مغازه‌ها بر دوش اعضا سنگینی می‌کند، این صنف در برهه‌ای از زمان نسل فعال خود را تغییر داد و جوانان جویای کار به این صنف روی آوردند و واحدهایی را اجاره کردند که متاسفانه در این شرایط تمامی سرمایه مادی و انگیزه‌های معنوی خود را از دست دادند که اگر مورد حمایت دولت و مسئولان مربوطه قرار نگیرند، به جمع کثیر بیکاران کشور اضافه شده و بار معنوی و اجتماعی اقتصادی کشور را کاملاً افزایش می‌دهند، دولت به فکر باشد و تدبیر لازم بیندیشد.

وی در رابطه با تولیدات محصولات نوشت افزار بیان کرد: در چند سال اخیر که مقام معظم رهبری تاکید بر تولید و منع ورود کالاهای مشابه تولیدی در کشور را داشته اند، برخی از تولیدکنندگان سرمایه‌های خود را در این راه خرج کرده و شروع به تولید نموده‌اند از جمله مداد و خودکار، اما مشکلی که در این باب وجود دارد، جو ناپایدار تولید است، دهه ۷۰ تشویق تولیدکنندگان زیاد شد و افراد سرمایه‌گذاری نمودند اما زمان برداشت که فرا رسید کشور شروع به واردات نمود و در دهه ۸۰ کلاً واردات توسعه یافت؛ باز مجدد در این سال‌ها تشویق بر تولید و عدم واردات است، تولیدکننده به جهت تجربه‌های تلخ و نابودی سرمایه خود مبنی بر واردات ماشین‌آلات گران و … و رکود تولید، اعتماد و اطمینان خود را از دست داده و با خیال راحت سرمایه‌گذاری نمی‌کند.

وی ادامه داد: تولید در کشور نیاز به صبر و حوصله و خواب سرمایه دارد و در بلند مدت پاسخ لازم را دریافت می‌دارد، که اگر حمایت از تولیدکننده صورت نپذیرد، ورشکستگی در انتظارش خواهد بود، پس تولید در کشور کاملاً ریسک دارد. از دولت حمایت می‌خواهیم نه در شعار بلکه در عمل. کشور ترکیه از صفر تا صد درصد تولید هر کالایی را حمایت می‌کند، به طور مثال برای تولید مداد باید از چوب درخت خاصی استفاده گردد که در غیر این صورت آن درخت، کارایی دیگری نخواهد داشت، لذا در طول کاشت درخت مورد نظر بین ۷ تا ۸ سال انتظار، می‌توان ثمره‌اش را استفاده کرد، در این مدت اگر سیاست دولت از تولید به واردات تغییر کند، فقط سرمایه تولیدکننده هدر رفته و نابود می‌شود.

وی تصریح کرد: برخی به نام تولیدکننده، مکانی را اختصاص می‌دهند و بعضاً مختصری هم تولید می‌کنند و آمار تولیدی اعلام می‌دارند، اما تولید به اندازه لازم کفاف کشور را نمی‌دهد؛ ضمن اینکه دستگاه‌ها و سازمان‌های مربوطه نیز از ورود آن کالا جلوگیری می‌کنند حال کشور به دلیل تولید کم کارخانه مورد نظر با کمبود کالا مواجه شده و قیمت آن کالا بالا رفته و منحصر به عده خاصی خواهد شد، از سوی دیگر نیاز کشور با دست واسطه هایی از طریق واردات کالای قاچاق تامین می‌شود، این نیز صدمات بسیاری وارد می‌کند. بر این اساس مسئولان نظارت کافی و صحیح بر تولیدات داشته باشند تا زیان آن را مردم نپردازند.