توافق ناگهانی دشمن نتانیاهو با ایران؛ سود کلان راهی تهران شد
ایجاد و تقویت ارتباطات حمل‌ونقلی با کشورهای همسایه، برای ایران از اهمیت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بالایی برخوردار است. این ارتباطات می‌تواند به افزایش تجارت منطقه‌ای کمک کرده و هزینه‌های حمل‌ونقل کالا را کاهش دهد، به‌طوری که کالاها سریع‌تر و با صرفه‌تر به بازارهای هدف برسند. کاهش هزینه‌ها و زمان حمل‌ونقل، رقابت‌پذیری کالاهای ایرانی را در سطح منطقه افزایش می‌دهد و فرصت‌های صادراتی بیشتری ایجاد می‌کند.
یکی از مهم‌ترین منافع این ارتباطات، جذب سرمایه‌گذاری خارجی در بخش زیرساخت‌های حمل‌ونقلی است. کشورهایی که به شبکه‌های حمل‌ونقلی ایران متصل می‌شوند، تمایل دارند در بنادر، راه‌آهن و جاده‌ها سرمایه‌گذاری کنند تا جریان تجاری میان دو کشور بهینه شود. این سرمایه‌گذاری‌ها علاوه بر بهبود زیرساخت‌ها، موجب ایجاد فرصت‌های شغلی و افزایش درآمدهای دولت نیز می‌شوند.
توسعه مسیرهای حمل‌ونقلی، ایران را به یک هاب ترانزیتی منطقه‌ای تبدیل می‌کند. این موضوع نه تنها موقعیت ژئوپولیتیکی ایران را تقویت می‌کند، بلکه می‌تواند منجر به افزایش نفوذ سیاسی کشور در منطقه شود. با دسترسی آسان‌تر به کشورهای همسایه، ایران قادر خواهد بود نقش فعال‌تری در پروژه‌های اقتصادی و لجستیکی منطقه‌ای ایفا کند.
از منظر اجتماعی، افزایش تعاملات حمل‌ونقلی با همسایگان، تبادلات فرهنگی و گردشگری را نیز تسهیل می‌کند. ارتباط آسان‌تر میان کشورها باعث می‌شود سفرها، تبادل دانش و تجارب و ایجاد پروژه‌های مشترک آموزشی و تحقیقاتی گسترش یابد و روابط مردمی و فرهنگی تقویت شود. این امر می‌تواند به کاهش سوءتفاهم‌ها و تقویت همکاری‌های منطقه‌ای کمک کند.
اهمیت توسعه ارتباطات حمل‌ونقلی با همسایگان برای ایران
ایجاد مسیرهای حمل‌ونقلی امن و پایدار با همسایگان، به ایران امکان می‌دهد تا از نوسانات جهانی انرژی و بازارهای کالا کمتر آسیب ببیند. با داشتن شبکه حمل‌ونقل متنوع و متصل به کشورهای همجوار، ایران می‌تواند جریان کالا، انرژی و منابع حیاتی را تضمین کند و از وابستگی بیش از حد به مسیرها یا کشور خاص جلوگیری نماید.
در نهایت، توسعه ارتباطات حمل‌ونقلی با همسایگان می‌تواند رشد اقتصادی پایدار را در کشور تسهیل کند. با کاهش هزینه‌های لجستیکی، افزایش فرصت‌های صادراتی، جذب سرمایه‌گذاری و تقویت موقعیت منطقه‌ای، ایران قادر خواهد بود منابع خود را به شکل بهینه‌تری مدیریت کرده و در مسیر توسعه بلندمدت حرکت کند. این اقدام به نفع تمام بخش‌های اقتصادی و اجتماعی کشور خواهد بود و افق‌های تازه‌ای برای همکاری‌های بین‌المللی باز می‌کند.
تکمیل کریدورهای ترانزیتی و پایانه‌های مرزی بر اساس قانون برنامه هفتم
وزیر راه و شهرسازی با اشاره به نشست مشترک با اعضای کمیسیون عمران مجلس گفت: در چارچوب برنامه هفتم توسعه، تکمیل کریدورهای ترانزیتی و ساماندهی پایانه‌های مرزی با سرعت در حال پیگیری است و دولت بر ایجاد ارتباطات حمل‌ونقلی با کشورهای همسایه و منطقه‌ای تمرکز ویژه‌ای دارد.
فرزانه صادق، وزیر راه و شهرسازی، در تشریح اولویت‌های وزارت راه و شهرسازی در نشست مشترک با کمیسیون عمران مجلس که امروز سه‌شنبه ۱۱ شهریور ماه برگزار شد، گفت: در برنامه هفتم توسعه علاوه بر حمل کالا و ساماندهی پایانه‌ها، تکمیل کریدورهای ترانزیتی در دستور کار قرار گرفته است و شخص رئیس‌جمهور بر این موضوع تأکید ویژه دارد.
وی با اشاره به پروژه‌های شاخص و اولویت دار در حوزه کریدورها و توسعه ترانزیت گفت: کریدور رشت–آستارا در حال پیشرفت است و بخش تملک آن نهایی شده است. همچنین پروژه راه‌آهن چابهار–زاهدان با سرعت خوبی در حال اجراست و امیدواریم به زودی این مسیر به بهره‌برداری برسد.
توافق نهایی ایران و پاکستان
صادق ادامه داد: در خصوص کریدور شلمچه–بصره نیز پایانه ریلی سال گذشته کلنگ‌زنی شد و پیش‌بینی می‌شود تا اربعین سال آینده تکمیل شود.هرچند امسال هم این مسیر برای جابه‌جایی زائران کربلا مورد استفاده قرار گرفت، اما با تکمیل پل و پایان عملیات مین‌روبی در بصره، روند پروژه به مراحل نهایی نزدیک شده است.
وزیر راه و شهرسازی همچنین به همکاری‌های بین المللی و منطقه‌ای اشاره کرد و گفت: تعاملات با کشورهای همسایه از جمله ترکمنستان، آذربایجان، ارمنستان، روسیه و همچنین کشورهای محصور در خشکی مانند قزاقستان، ازبکستان و قرقیزستان در حوزه ترانزیت کالا از مسیر ایران، در حال گسترش است.
وی افزود: در سفر اخیر به پاکستان نیز توافق شد کمیسیون مشترک ایران و پاکستان ظرف یک ماه آینده برگزار شود تا زمینه تقویت ارتباطات دریایی و ریلی میان دو کشور فراهم شود.
سود مالی راهی تهران می‌شود
تقویت ارتباطات دریایی و ریلی میان ایران و پاکستان می‌تواند سود مالی قابل توجهی برای دولت تهران به همراه داشته باشد. نخستین اثر اقتصادی این اتصال، افزایش حجم تجارت و ترانزیت کالا بین دو کشور است. با بهبود زیرساخت‌های حمل‌ونقل و کاهش هزینه و زمان انتقال کالاها، ایران قادر خواهد بود نقش مؤثرتری در تجارت منطقه‌ای ایفا کند و درآمدهای ناشی از ترانزیت و عوارض گمرکی را به شکل محسوسی افزایش دهد.
دومین مزیت مالی، جذب سرمایه‌گذاری مستقیم در بخش زیرساخت‌هاست. سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی تمایل دارند در پروژه‌های ریلی و بندری مشارکت کنند، چرا که مسیرهای امن و پرظرفیت، فرصت‌های بازگشت سرمایه سریع‌تر و پایدارتر را فراهم می‌کنند. این سرمایه‌گذاری‌ها علاوه بر ارتقای شبکه حمل‌ونقل، اشتغال‌زایی و افزایش درآمدهای مالیاتی دولت را نیز به همراه دارند.
سومین اثر مالی مهم، توسعه درآمدهای پایدار از خدمات لجستیکی و ترانزیتی است. با اتصال ایران و پاکستان از طریق مسیرهای ریلی و دریایی، شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی می‌توانند خدماتی نظیر بارگیری، نگهداری، بیمه و ترخیص کالا ارائه کنند و بخشی از این درآمدها مستقیماً به خزانه دولت بازگردد. این موضوع علاوه بر تقویت اقتصاد، موجب کاهش وابستگی به منابع نفتی و افزایش تنوع درآمدهای دولت می‌شود.
ارسال نظر