گفتگوی گسترش نیوز با کارشناس پرستاری؛
وضعیت وخیم پرستاران / یک ساعت اضافه کاری معادل یک بسته کرانچی!
شریفی مقدم گفت: اضافه کار اجباری اصلا مورد رضایت پرستار نیست چون کار سخت است و نرخ آن هم پایین است. نرخ هر ساعت اضافه کار بین ۱۷ هزار تومن تا ۲۰ هزار تومان است که اگر بخواهیم با یک خوراکی مقایسه کنیم فقط میتوان یک بسته کرانچی تهیه کرد که به یک وعده غذایی هم نمیرسد
همه ما با واژه پرستار آشنا هستیم. نیروی مهربان و خوش قلب بیمارستانی که با حضورش در کنار بیماران قوت قلبی برای گذراندن دوران سخت بیماری است. کسی که با هر بار صحبت با او دلگرم می‌شویم و احساس بهتری در محیط سرد و بی‌روح بیمارستانی خواهیم داشت. در روز پرستار شاید مهم‌ترین دغدغه پرستاران رسیدن به حقوق عادلانه و متعارف از سوی وزارت بهداشت باشد. مسئولین سازمان نظام پرستاری بارها از دغدغه پرستاران گفته است. مطالبات پرستاران از قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری تا فوق‌العاده خاص، سرانه سلامت و ضریب K پرستاری بارها در زبان مطالبه‌گری از مسئولین درخواست شده است. مشکلات اضافه‌کار اجباری و قراردادهای ۸۹ روزه و نداشتن امنیت شغلی از دیگر دغدغه‌های پرستاران است که در همین راستا با محمد شریفی مقدم، کارشناس پرستاری گفتگویی داشتیم و مشکلات پرستاران را از زبان وی خواهیم شنید.
شریفی مقدم در گفتگو با خبرنگار گسترش نیوز گفت: شغل پرستاری به دلیل مواجه مکرر با بیماری‌های عفونی، متنوع، متغیر و گاها نوپدید جز مشاغل پرخطر است. ضمن داشتن شیفت‌های کاری طولانی و ساعت‌های کاری نامتعارف در عصر و شب ، مواجه مکرر با بیماران در حال احتضار از نظر روحی و فردی پرستار را درگیر خواهد ساخت. کار در بیمارستان یک فضای غیرمعمول است. به همین خاطر پرستاری یک شغل منحصر به فرد است. ماندن در این شغل چون شرایط خاص دارد در دنیا برای این جذب افراد به این شغل جذابیتی را برای این ماندن ایجاد می‌کنند که این رشته سراپا بماند و به افراد علاقه‌مند به این حرفه جذب شود. مهم‌ترین جذابیت هم بحث مالی است.
شریفی‌مقدم اظهار کرد: علاوه بر بحث منزلت اجتماعی و جایگاه حرفه‌ای شغلی، موضوع مهم دریافتی‌ها است. در تمام دنیا پرستاران بیشترین دریافتی را دارند و حالا در کشور ما این رشته بی‌صاحب است. بی‌صاحب شاید کلمه مناسبی نباشد ولی دلیل من برای این گفته این است که چون در وزارت بهداشت گروهی که حاکم هستند هیئت علمی‌اند. از رئیس بیمارستان و معاونین‌اش تا رئیس دانشگاه علوم پزشکی و مدیران و همه افراد در وزارتخانه همگی پزشکان هیئت‌علمی هستند.
دستمزد ناعادلانه پرستاران در مقایسه با پزشکان!
وی در خصوص تفاوت درآمد میان پزشکان و پرستاران گفت: نباید این تفاوت حقوق و دستمزد با این اختلاف پرداخت گردد. فرمول پرداخت به پزشکان هیئت‌علمی متفاوت از سایر گروه‌ها است. مثلاً هیئت‌علمی حدود ۴۰ تا ۵۰ میلیون تومان حقوق ثابت دریافت می‌کند و به‌غیراز این دریافتی کارانه هم دارد. پزشکان تمام مدت در بیمارستان حضور ندارند و بیشتر بار کاری بیمار را پرستاران و رزیدنت‌ها تحمل می‌کنند. از یک اقدام درمانی در بیمارستان حق پرستار حدود یک‌میلیون تومان است و یک پزشک ۱۰۰ میلیون تومان دریافت می‌کند. حقوق یک‌ماهه یک پزشک حدود ۱۵۰ میلیون تومان خواهد شد. درحالی‌که پرستار به اتمام شرایطش حدود ۱۰ میلیون تا ۱۵ میلیون تومان دریافت می‌کند. در یک مرکز دولتی که تمامی حقوق و هزینه‌های بر عهده دولت است تفاوت دستمزد بسیار فاحش است.
این کارشناس پرستاری تاکید کرد: تفاوت دریافتی برای بیمارستان‌ها و دانشگاهای دولتی است. مشکل جامعه پرستاری همین بی‌عدالتی در پرداخت حقوق و دستمزد است. قاطعانه میگویم که در هیچ کجایی دنیا میزان پرداخت به‌اندازه پرداخت کشور ما نیست. در ایران اختلاف پرداخت یکتا پنج برابر و در دنیا به‌صورت متوسط دو تا سه برابر است. بعضی از کشورها حقوق پرستار و پزشک برابر دارند و بعضی از کشورها مثل امارات پزشک ۱۵ هزار ریال سعودی دریافت می‌کند و پرستار ۱۰ هزار ریال دریافت می‌کند. مثلاً در انگلیس هم ۲/۲ برابر اختلاف است. همچنین در امریکا این اختلاف هم به دو برابر می‌رسد.
یک ساعت اضافه‌کار معادل یک بسته کرانچی
شریفی در خصوص اضافه‌کاری اجباری نیز بیان کرد: در مقایسه عدالت ساعت کاری پزشکان و پرستاران نیز باید قید کنم که پرستاران باید ۱۷۵ ساعت موظفی داشته باشند که بتوانند بعد از آن را اضافه‌کار دریافت کند. به عبارتی در هفته ۵۴ ساعت کار کنند که به بالای ۲۰۰ ساعت در ماه خواهد شد. پزشکان باید تمام‌وقت در شیفت قرار بگیرند که اصلاً به این موضوع پایبند نیستند. در خیلی از بیمارستان‌های دانشگاهی کمتر از ۱۰ ساعت در هفته نیز شیفت دارند. علاوه بر اینکه اضافه‌کار اجباری می‌دهند، کمبود نیرو نیز مطرح است که پرستاران مجبور هستند شیفت اضافه را قبول کنند.
این کارشناس پرستاری گفت: اضافه‌کار اجباری اصلاً مورد رضایت پرستار نیست چون کار سخت است و نرخ آن‌هم پایین است. نرخ هر ساعت اضافه‌کار بین ۱۷ هزار تومان تا ۲۰ هزار تومان است که اگر بخواهیم با یک خوراکی مقایسه کنیم فقط میتوان یک بسته کرانچی تهیه کرد که به یک وعده غذایی هم نمیرسد. این اضافه‌کاری که معمولاً بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ ساعت خواهد رسید با ۲ میلیون تومان دستمزد بیشتر خواهد رسید. جالب است که این دو میلیون تومان نیز مشمول مالیات خواهد داشت که بابت ۱۰۰ ساعت اضافه‌کاری است اگر تقسیم‌بر ۷ شود حدود ۱۳-۱۴ روز خواهد شد.
دستمزد یک راننده اسنپ حدود ۳۵ تا ۴۰ میلیون تومان است
وی افزود: یک راننده اسنپ روزانه دوری در خیابان بزند حدود ۳۵ تا ۴۰ میلیون تومان درامد خواهد داشت. پزشکان به دلیل قدرتی که در دست دارند، در مجلس تصویب کردند که پرداختی پزشکان از مالیات پلکانی معاف خواهد بود و مالیات آن‌ها ۱۰ درصد بیشتر نیست. مثلاً اگر پرستاری حقوق اش بالای ۱۷ یا ۱۸ میلیون تومان برسد، مالیات اش نیز افزایش خواهد یافت و حدود ۱۵ درصد باید پرداخت کند که متأسفانه نرخ اضافه‌کاری همان ۲۰ هزار تومان خواهند ماند. ضمن اینکه اضافه‌کاری معمولاً با تأخیر و بعد از گذشت چندین ماه پرداخت خواهد شد.
پرستاران از معلمان نیز کمتر حقوق می‌گیرند.
شریفی بیان کرد: حقوق پرستاران پایین‌ترین حقوق در مقایسه با کارکنان سایر ارگان‌ها است. حتی از آموزش‌وپرورش و معلمان نیز حقوق و دستمزد پایین‌تری دریافت می‌کنند. کسانی که تصمیم‌گیرنده هستند در وزارت بهداشت مشمول قانون استخدامی نیستند و از قشر کارمندان نیستند. بنابراین هیچ زمان پرستاران را درک نکرده‌اند و هیچ موقع پیگیری مطالبات این قشر را به‌درستی انجام نداده‌اند. همه کارکنان دولت همه به یک‌شکلی افزایش حقوق داشته‌اند مثلاً آموزش و پروش با رتبه‌بندی مثلاً دادگستری با فوق‌العاده خاص و شرکت گاز و آب و ... حقوق‌های بالاتری نسبت به پرستاران بالا دریافت می‌کنند.
وی افزود: فوق‌العاده خاص موضوعی است که کمی می‌تواند وضعیت پرستاران را دگرگون کند و یکی از خواسته‌های اصلی پرستاران و جامعه پیراپزشکی نیز همین است. در وزارت بهداشت طبقه‌ای بنام هیئت‌علمی حاکم است که این طبقه در تمام مراجع تصمیم‌گیری حضور دارند. در تمامی گروه‌های مربوطه پزشک‌ها حضور دارند. همین موضوع باعث ایجاد اختلاف نظام طبقاتی شده است. هیئت‌علمی‌ها خودشان را کارمند تلقی نمی‌کنند و به‌عنوان یک طبقه انحصارطلب و باقدرت طلبی و استثمار سایر گروه‌ها بیمارستان‌ها را به بنگاه‌های اقتصادی تبدیل کرده‌اند، که اصلاً بیمار و مردم مهم نیستند و فقط به منابع مالی بیماران توجه می‌کنند.
وزارت بهداشت به پرستار نگاه ابزاری دارد
این کارشناس پرستاری بیان کرد: این وزارتخانه در موقع نیاز از پرستاران استفاده می‌کند. بخصوص در ایام کرونا بسیار شاهد این موضوع بودیم. مثلاً از پرستارهایی که طرحشان تمام شده بود با قراردادهای ۸۹ روزه در بخش‌های کرونا به کار گرفته شدند و پس از آن از کار بیرون شدند. باتوجه به اینکه هم اکنون ۱۰۰ هزار نیرو هم کمبود نیرو در وزارتخانه وجود دارد. گونه نگاه استثمار گونه و طبقاتی و لیبرالی که در نظام سلامت ما وجود دارد بسیار خطرناک است و درنهایت اینکه این بیمارستان‌های تازه تأسیس و مجهز هم نیروهای انسانی را باید داشته باشند تا بتوانند به مردم خدمات دهند ولی هیچ پرستاری با دستمزد پایین ۱۲ میلیون تومانی تن به شیفت‌های سنگین و حقوق پایین نمی‌دهد. بنابراین دود این کارها به چشم خودشان خواهد رفت.
شریفی‌مقدم در خصوص تفاوت حقوق پرستاران بیمارستان‌های خصوصی و دولتی خاطر‌نشان کرد: ما مقایسه‌ای در این خصوص انجام نمی‌دهیم چون مقایسه این دو خیلی چشمگیر نیست و حقوقی که بین یک تا دو میلیون تومان باشد مشکل پرستاران ما نیست. مشکل ما تفاوت پرداخت‌های چند صدمیلیونی با پزشکان است. بعضی از شرایط در مراکز خصوصی بهتر است و در مراکز دولتی شرایط دیگری متوجه است. مثلاً قانون سختی مشاغل در بیمارستان خصوصی بهتر است و ۲۵ سال بازنشستگی دارد که در مراکز دولتی اجرا نمی‌شود و مراکز دولتی در استخدام‌های رسمی امنیت شغلی بهتری دارند. درنهایت علت مهاجرت پرستاران می‌تواند بسیار متأثر از دریافت حقوق ناعادلانه‌ای باشد که در ایران وجود دارد. وضعیت خوب پرستاران در خارج از ایران با توجه به هزینه‌های زیاد، جاذبه‌های کشور مقصد و دافعه‌های کشور مبدأ باعث مهاجرت می‌شود.
وی افزود: پرستاران در کشورهای دیگر می‌تواند دو هزار تا سه هزار دلار دریافت کند و درواقع آن کشورها بسیار مشتاق هستند که این نیروها به کشورشان وارد شود. عقل سلیم حکم می‌کند با تمام هزینه‌ها بالا به درآمد مطلوب بروند و همکاران ما توانسته‌اند در سال اول مهاجرت ماشین و خانه تهیه کنند و با آن درآمد می‌توانند زندگی راحتی را برای خودشان داشته باشند.
این کارشناس پرستاری در پایان گفت: با توجه به اینکه پرستاران ما سه شیفت کار می‌کنند هرگز به زندگی ایده آل نمی‌رسند و بعد از بازنشستگی با مشکلات جدی فیزیکی مثل درد کمر، واریس بیماری‌های روان و غیره می‌رسند. هرگز یک پرستار با این حقوق نخواهد توانست به یک زندگی متوسط دست پیدا کند. فقط باری از مشکلات جسمی را در سالمندی مواجه خواهد بود.
ارسال نظر