نکته های مهمی که سرپرست آموزش و پرورش باید در نظر بگیرد
اگر کسی بر حساسیت و خطیر بودن بازگشایی مدارس در سال تحصیلی پیش رو تردیدی دارد؛ می تواند مطالعه این نوشته را رها کند.
اما اگر همراه و هم داستان هستیم و باور داریم که تعطیلی مدارس صرفا نرفتن به مدرسه و تمدید طولانی مدت یک تعطیلیِ آخر هفته نبوده و تبعات مهیب و رخدادهای پر آسیبی به دنبال داشته است؛ و اگر می‌خواهیم بیدار باشیم و دیده بر خسارت‌های روحی و جسمی و اجتماعی این تغییر اسلوب‌ها و به هم ریختگی برخی چهارچوب‌ها نبندیم، چاره‌ای جز اولویت دادن شعور بر شور و شعار و ریشه‌ها بر کلیشه‌ها نداریم.
اضطراب، افسردگی، احساس بی‌حوصلگی و تنهایی، مشکلات تغذیه، بی‌خوابی، مشکلات ارتباطی با اعضای خانواده، محدودیت در ارتباط با همسالان و معلمان، ضعف انگیزه تحصیلی، اهمال کاری، مدیریت زمان ضعیف و اجتناب از انجام تکالیف و... فهرستی از آسیب هایی است که بر جان و روان کودکان نشسته است.
به دو نمونه اشاره کنم:
۱- به گزارش لس آنجلس تایمز «دانش آموزان با بحران بهداشت روان همچون، اضطراب و افسردگی ناشی از شیوع ویروس کرونا مواجه‌اند... لطمات روحی و آسیب‌های روانی به دانش آموزان امریکایی به علت ۱۴ ماه شرایط تنش زای ناشی از محدودیت‌های اجتماعی به منظور اجتناب از شیوع بیماری کووید-۱۹ بوده است.»
۲- و بنابر اعلام سازمان «بهداشت روان امریکا» (Mental Health America) «این عوامل باعث شده تا میزان اضطراب و افسردگی درمیان دانش آموزان امریکایی در سال ۲۰۲۰ نسبت به سال ۲۰۱۹ میلادی ۹ درصد افزایش یابد.»
جناب سرپرستِ محترم
معاون و مدیران پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش
وجود و مهیب بودن و خسارات روحی و روانی ناشی از کرونا را باید باور داشت؛ وگرنه خوراندن زورکی روش‌های پیشین و نگاه‌های دیرین به شرایط و اقتضائات نوین پیامدی جز راه رفتنی ناموزون و سازهای نامیزان و از دست دادن کمال و ایجاد ملال و حسرت چیزی به دنبال نخواهد داشت. از این مقدمه می‌گذرم و مصداقی و موردی سخن می‌گویم.
«راهنمای والدین و سرپرستان برای آماده‌سازی فرزند خود برای بازگشت به مدرسه پس از قرنطینه» است. کاش زمان داشتم و آن را و بیش از آن را ترجمه می‌کردم و بی‌چشمداشت پیشکش معلمان عزیز قرار می‌دادم.
خودتان مروری بکنید و ببینید چه ریزه کاری هایی دارد و ببینید که برای یک فایل ده صفحه‌ای سه مجموعه همکاری کرده اند، بلکه نتیجه بهتری بگیرند.
ما چه کردیم؟
صفحه رسمی معاونت پرورشی را مرور کردم؛ کاری که هر از گاهی انجام می‌دهم. چندی پیش مصاحبه‌ای از مشاور هماهنگی معاونت پرورشی (سرپرست فعلی) وزارت آموزش و پرورش منتشر شد که از «تدوین یک بسته فرهنگی تربیتی جامع برای آغاز سال تحصیلی» خبر داده بودند: تدوین یک بسته فرهنگی تربیتی جامع برای آغاز سال تحصیلی
دوازده روز بعد آقای مشاور از بسته فرهنگی رونمایی کرد:
«درج زنگ نماز در برنامه درسی مدارس، غبارروبی و ضدعفونی کردن فضای نمازخانه مدارس، قرائت و پخش دعای فرج، ساماندهی ائمه جماعات، اعلام عمومی آغاز حفظ جز سی قرآن، آماده‌سازی فضاهای پرورشی و فرهنگی ازجمله اقدامات برای بازگشایی مدارس خواهد بود»
در ارزشمندی و ثواب و صواب اقدام‌ها و برنامه‌های مطرح شده تردید یا دست کم بحثی نیست؛ ولی بین خود و خدایتان قضاوت کنید؛ آیا این اقدام‌ها حقیقتا «جامع» است؟
آیا در برهه کنونی و با توجه به آسیب‌های وارد شده، باید از این نقطه و این اولویت‌ها آغاز کرد؟
آیا در کنار این دست فعالیت ها، هیچ اقدام و ضرورت دیگری، از جنس درمان و التیام آسیب‌های روحی و اجتماعی و ذهنی و رابطه‌سازی و... ضروری به نظر نرسیده است؟
اگر معاونت پرورشی متولی تیمار ابعاد اجتماعی و حسی و روحی فرزندان نیست؛ پس چه بخشی چنین وظیفه خطیری را عهده دار است؟
و اگر مسئول این کاستی‌ها و زخم‌ها و رنج ها، همین بخش و همین معاونت و شخصِ سرپرست محترم وزارت آموزش و پرورش است؛ به راستی چه کارنامه درخشان و چه ارزیابی محکمه پسندی برای ارائه وجود دارد؟
ارسال نظر