تجربه رانندگی بلندمدت با رنو تندر ۹۰ پلاس اتوماتیک
سال ۲۰۰۴ یعنی زمانی که ۵ سال از خرید سهام شرکت خودروسازی رومانیایی داچیا توسط رنو می‌گذشت؛ داچیا لوگان به‌عنوان یک خودرو اقتصادی برای بازار کشورهای درحال‌توسعه معرفی شد.
گسترش نیوز - لوگان که در کشورهای مختلف با یکی از برندهای داچیا، رنو و یا نیسان و با نام‌های مختلف به فروش می‌رسید؛ خیلی زود موفق شد خود را به‌عنوان یک محصول اقتصادی و کم دردسر مطرح کرده و آمار فروش بسیار خوبی را ثبت کند. لوگان از سال ۱۳۸۶ و با نام رنو تندر۹۰ به بازار کشور ما نیز راه یافت و تاکنون نسخه‌های متعددی از آن روی خط مونتاژ ایران‌خودرو و پارس‌خودرو رفته است. در این میان، آخرین نسخه‌ای از خودرو مذکور که پا به بازار کشور ما گذاشت؛
لوگان فیس‌لیفت است که سال ۲۰۰۸ معرفی شد اما پس از وقفه‌ای طولانی، در سال ۱۳۹۶ و با نام رنو تندر۹۰ پلاس روی خط تولید ایران‌خودرو رفت. هرچند تندر پلاس به علت بازگشت تحریم‌ها، وداعی ناگهانی و اجباری با بازار کشورمان داشت اما کماکان نمونه‌های صفرکیلومتر و کارکرده آن، طرفداران زیادی در بازار دارد. به همین بهانه و در نوشتار پیش‌رو، تصمیم گرفتیم تا تجربه مالکیت حدود ۲۰ ماهه و پیمایش بیش از ۲۵ هزار کیلومتری رنو تندر۹۰ پلاس اتوماتیک را با شما به اشتراک بگذاریم. با ما همراه باشید...
طراحی
با توجه به طراحی بسیار ساده تندر۹۰ و سابقه حضور طولانی این خودرو در بازار کشور، شاید صحبت در مورد طراحی ظاهری آن کاری بیهوده باشد اما بنا به‌رسم همیشگی، به‌طور اجمالی به تفاوت‌های ظاهری تندر پلاس با نمونه‌های معمولی خواهیم پرداخت. طراحان رنو در تندر پلاس سعی داشته‌اند تا با استفاده از یکسری المان‌های ارزان‌قیمت، کمی از سادگی طرح خودرو بکاهند و در این راستا از مواردی همچون همرنگ کردن سپرها، آینه‌های جانبی و دستگیره درها با بدنه و یکسری تزئینات کرومی بهره گرفته‌اند. در داخل کابین نیز اوضاع به همین منوال بوده و مواردی همچون تزئینات نقره‌ای‌رنگ قسمت میانی داشبورد، دور خروجی‌های سیستم تهویه و قسمت داخلی درها، در کنار زمینه سفیدرنگ صفحه نشان دهنده‌ها، جلوه بصری کمی بهتر را به طرح بخشیده است. در یک‌کلام می‌توان طراحی تندر۹۰ پلاس را یک گام روبه‌جلو نسبت به نمونه قدیمی تندر۹۰ محسوب کرد اما به‌هیچ‌عنوان نمی‌توان آن را با القابی همچون « زیبا » یا « به‌روز » خطاب کرد.
تجربه رانندگی
زمانی که برای نخستین بار پشت فرمان رنو تندر۹۰ پلاس اتوماتیک قرار می‌گیرید؛ عملکرد بسیار خوب گیربکس، توجه شما را به خود جلب خواهد کرد. این گیربکس ۴ سرعته اتوماتیک که با کد AL۴ DP۲ شناخته میشود؛ نسبت به نمونه‌های AL۴ DP۰ مورداستفاده در رنو مگان‌های اتوماتیک مونتاژی پارس‌خودرو، پیشرفت چشمگیری داشته و دنده‌ها را بسیار نرم و هوشمندانه تعویض می‌کند. البته در مسیرهایی با شیب تندرو به بالا، گیربکس کمی دچار واماندگی شده و در معکوس کشیدن تعلل می‌کند اما با رفتن به حالت تیپ ترونیک، این مشکل نیز برطرف شده و خودرو کاملاً به‌فرمان راننده عمل می‌کند. شتابگیری خودرو معمولی و در حد رقبا بوده و در مورد هندلینگ آن نیز می‌توان گفت که اگرچه بالا بودن مرکز ثقل تندر۹۰ نسبت به بسیاری از خودروها، گاهی حسی از ناپایداری ( به‌خصوص در قسمت عقب ) را به راننده منتقل می‌کند اما درمجموع اگر توقع خود را در سطح معقول نگه‌داشته و سعی نکنید که پیچ‌ها را با سرعتی خیلی بیشتر از حد معمول پشت سر بگذارید؛ پایداری خودرو رضایت شمارا جلب خواهد کرد. نرمی سواری نیز در ردیف جلو قابل‌قبول بوده اما تعلیق قسمت عقب، چندان ضربات را به خود جذب نکرده و اگر با سرعت اندکی بیشتر از حد معمول از روی سرعت‌گیرها رد شوید؛ امکان پرش سرنشینان عقب و برخورد سر آنها با سقف وجود دارد! کابین تندر۹۰ پلاس نیز نسبتاً بزرگ بوده و برای همه سرنشینان فضای کافی وجود دارد اما صندلی‌ها چندان راحت نبوده و در مسافرت‌های طولانی باعث خستگی خواهند شد. نکته برجسته دیگری که در تندر پلاس نسبت به سایر خودروهای این رده قیمتی وجود دارد؛ کابین کم سروصدای خودرو است که شاهد نفوذ حداقلی صدای پیشرانه و سایر صداهای محیط پیرامونی به آن هستیم.
زیر ذره‌بین
رنو تندر۹۰ پلاس در مدتی که روی خط تولید ایران‌خودرو قرار داشت؛ همواره در رده‌بندی کیفی خودروهای داخلی، ۴ ستاره کیفی را از آن خود می‌کرد و بهترین کیفیت در بین خودروهای هم‌رده خود داشت اما برخلاف این موضوع، یکسری ایرادات مونتاژی از روز اول در خودرو موردبررسی به چشم می‌خورد. زمانی که خودرو تقریباً صفرکیلومتر بود و مدت زیادی از خریداری آن نمی‌گذشت؛ گاهی پیشرانه آن روشن نمی‌شد! درنهایت و با تماس‌های مکرر و مراجعه به نمایندگی، متوجه شدیم که جعبه‌فیوز داخل کابین کاملاً محکم در جای خود نصب نشده و همین نکته باعث قطعی برق خودرو و درنهایت روشن نشدن پیشرانه میشود که با مراجعه به نمایندگی و سفت کردن پیچ‌های جعبه‌فیوز، این مشکل برطرف شد. موارد دیگری که در خودرو ما وجود داشت این بود که یک‌بار یکی از پیچ‌های سپر عقب و بار دیگر فنر در باک خودرو، خودبه‌خود شل شدند!
جالب اینجاست که تمامی این موارد در حالی رخ داد که خودرو با وسواس بسیار زیاد نگهداری شده و کوچک‌ترین بی‌مبالاتی در رسیدگی به آن صورت نگرفته بود. البته از انصاف نگذریم، تنها موارد عیب خودرو شامل همین سه مورد بود که پس از رفع عیوب مذکور، تاکنون مشکل دیگری پیش نیامده و تنها هزینه‌های نگهداری خودرو، مربوط به سرویس‌های دورهای میشود و درواقع تندر۹۰، ذات همیشگی خود یعنی کم استهلاک بودن را به نمایش گذاشته است که این کیفیت ساخت بالا در کنار عملکرد خوب پیشرانه و گیربکس، تندر۹۰ پلاس را به یک خودرو محبوب در نزد مالک خود بدل می‌کند. مصرف سوخت خودرو نیز مناسب بوده و ما در طی این مدت به استناد کامپیوتر سفری خودرو، مصرف ۸.۱ لیتر در هر صد کیلومتر در مسیرهای خارج از شهر را به ثبت رساندیم که هرچند این عدد با رقم اعلامی کارخانه ( ۶.۶ لیتر در هر صد کیلومتر خارج از شهر ) فاصله داشته اما نسبت به خودروهای هم‌رده، کاملاً رضایت‌بخش است.
اما به نقاط ضعف خودرو می‌رسیم. نخستین مورد، امکانات رفاهی بسیار ناچیز است که شاید یک دهه پیش امکانات قابل‌قبولی محسوب می‌شدند اما درحال‌حاضر و با هجوم چینی‌های پر آپشن به بازار کشور، کاملاً ابتدایی به نظر می‌رسند. نقطه‌ضعف دیگر تندر۹۰ در ارگونومی بسیار ضعیف کابین خلاصه میشود. درواقع طراحان رنو با هدف صرفه‌جویی حداکثری درمجموع سیم‌کشی خودرو، تمامی دکمه‌ها را در بدترین جای ممکن نصب‌کرده‌اند. به‌عنوان‌مثال، محل نصب کلید تنظیم ارتفاع چراغ‌های جلو درجایی نزدیک به ساق پای راننده واقعاً مضحک به نظر می‌رسد! البته در تندر۹۰ پلاس، نصب کلیدهای کنترل سیستم صوتی پشت غربیلک فرمان، ارگونومی را اندکی نسبت به نمونه‌های قدیمی‌تر تندر۹۰ بهبود داده است. نکته منفی دیگر تندر پلاس را بایستی در بازار قطعات یدکی جست‌وجو کرد. با نگاهی به بازار قطعات یدکی تندر۹۰، متوجه خواهید شد که نرخ قطعات بدنه تندر پلاس با اختلاف زیاد، گران‌تر از نمونه معمولی تندر ۹۰ است. به‌عنوان‌مثال یک عدد چراغ جلو تندر پلاس، حدود ۵ برابر همین قطعه در تندر۹۰ معمولی نرخ دارد! پس دقت کنید که تا حد امکان با تندر پلاس خود، به‌جایی برخورد نکنید!
سخن پایانی
درمجموع تندر۹۰ پلاس اتوماتیک، خودرویی باکیفیت ساخت بالا، عملکرد فنی قابل‌توجه، فضای جادار کابین و صندوق بار، عایق‌بندی مناسب کابین و استهلاک پایین است اما چهرهای قدیمی داشته و ازنظر سطح امکانات رفاهی، راحتی کابین و ارگونومی، نمره پایینی کسب می‌کند. تجربه ثابت کرده که در طولانی‌مدت، نقاط قوت این خودرو، تقریباً نقاط ضعف را پوشش داده و مالک روزبه‌روز به خودرو خود بیشتر علاقه‌مند خواهد شد. ازاین‌رو اگر به دنبال یک سدان خانوادگی مجهز به گیربکس اتوماتیک هستید که برای ترددهای روزمره شهری و مسافرت‌های خانوادگی از آن استفاده کنید؛ شاید روی کاغذ گزینه‌های کامل‌تری از تندر۹۰ پلاس را پیش رو داشته باشید؛ اما قطعاً از خرید این پسرک بی‌آلایش رنو پشیمان نخواهید شد.
منبع:
ارسال نظر