تدریس مجازی؛ چالش‌ها، تبعیض‌ها و راهکارها

آموزش مجازی یک راهکار تازه آموزش و پرورش برای ادامه روند تحصیل در ایران است، اما این راهکار خالی از ایراد، چالش و تبعیض نیست.

گسترش‌نیوز: معرفی اپلیکیشن‌های مختلف، واگذاری روش آموزش مجازی به عهده مدیران و نبود سیستم ارزیابی دقیق نشان می‌دهد آموزش و پرورش هنوز به جمع بندی واحدی برای اموزش مجازی نرسیده است. به همه این‌‌ها باید محدودیت‌های دانش آموزان و برخی معلمان را هم اضافه کنیم. اینترنت و تلفن همراه هوشمند در همه مناطق کشور وجود ندارد. علاوه بر آن با اوضاع اقتصادی این روزها بسیاری از خانواده‌ها برای تامین هزینه بسته‌های اینترنت با مشکل جدی روبه‌رو شدند. مشکلی که عدالت آموزشی را زیرسوال برده، عدالتی که البته پیش از تعطیلی کرونایی هم چندان وجود نداشت و حالا با وجود آموزش مجازی مطلقا وجود ندارد.

در این راستا، با یک کارشناس در این‌ باره صحبت کرده‌ایم تا اطلاعات بیشتری در این خصوص کسب کنیم.

محمد نوری امیری، کارشناس آموزش گفت: این اتفاق باید از قبل زمینه‌سازی و زیرساخت‌های آن فراهم می‌شد تا خانواده‌ها و دانش‌آموزان بتوانند از آن استفاده کنند کارآیی بالایی نداشت.

وی افزود: در شرایط فعلی که کشور درگیر ویروس کرونا شده و آموزش‌ها به صورت تلویزیونی و مجازی است بسیاری توانستند کمک کنند تا بازدهی اندکی داشته باشد اما آنچه مطلوب بوده حاصل نشده است.

احتمال ادامه آموزش مجازی در پساکرونا

امیری با ابراز امیدواری در زمینه چشم‌انداز اجرای این طرح اظهار کرد: این اتفاق شروع خوبی داشته اما مخصوص دوران کروناست. احتمال دارد که در پساکرونا این امر ادامه پیدا کرده و طرح آموزش مجازی به موفقیت برسد.

این کارشناس درباره سطح دسترسی دانش‌آموزان روستایی به اینترنت گفت: در برخی روستاها که امکانات و اینترنت وجود ندارد سطح دسترسی بسیار کم است یا پوشش صد درصد وجود ندارد. اکنون که دچار اپیدمی کرونا هستیم این مشکل بیشتر به چشم می‌خورد و تحقق این امر زمانبر است.

راه‌حلی برای مناطق کمتر توسعه یافته

امیری درباره راهکارهایی برای آموزش مجازی دانش‌آموزان مناطق محروم کشور مثل سیستان و بلوچستان افزود: در مناطقی که ضعیف و کمتر توسعه‌یافته به شمار می‌روند راهکارهایی وجود دارد که به کمک آنها می‌توان به دانش‌آموزان مناطق محروم کمک کرد. برای نمونه، این امکان هست که فایل‌هایی را به واسطه آموزش و پرورش استان‌ها یا ایستگاه‌های پست یا در سایر ادارات به صورت لوح فشرده آموزشی در اختیار دانش‌آموزان قرار داد. روستایاری‌ها و شهرداری‌ها باید مکان هایی را در نظر بگیرند تا در بازه زمانی طولانی تر از آن استفاده کنند. از این رو، آموزش و پرورش این موضوع را به صورت چالش در نظر گرفته و تمهیدات دیگری برای آن می‌اندیشند.

وضعیت برگزاری امتحانات

این کارشناس در زمینه تاریخ و نحوه برگزاری امتحانات مجازی توضیح داد: هنوز درباره بحث امتحانات مجازی جمع‌بندی کامل نشده است. امتحانات به دو بخش «امتحان داخلی» و «امتحان نهایی» سال دوازدهم تقسیم می‌شود که در کنکور دارای ضریب مثبت است و در این راستا گرفتن امتحان مجازی تعریف نمی‌شود.

وی همچنین افزود: مدارس ظرفیت لازم برای برگزاری اینگونه آزمون‌ها را به صورت حضوری ندارند این دو مسئله باعث می‌شود که چنین تصمیمی به نوع دیگر گرفته شود. از جمله اینکه ضریب مثبت این آزمون را در کنکور لحاظ نکنند یا به نوعی ترم اول و دوم را به عنوان نمره نهایی اعمال کنند یا از دانش‌آموزانی که کمی ضعیف هستند امتحان بگیرند.

نوری امیری درباره تدریس مجازی در دانشگاه‌ها نیز با بیان اینکه کار خاصی انجام نشده است، گفت: در سامانه‌های دانشگاه‌هایی مانند دانشگاه آزاد بسترهایی ایجاد شده اما از طریق یک نرم‌افزار خاص می‌شود آموزش مجازی داد. با این حال، حدود نیمی از دانشجوها در کلاس‌ها شرکت نمی‌کنند زیرا به این نوع آموزش عادت نکرده‌اند.

وی در پایان درباره برگزاری امتحانات دانش‌آموزان و دانشجویان به صورت مجازی، گفت: اینکه آزمون آنلاین توانایی‌های کامل فرد را در آموزش‌پذیری نشان می‌دهد یا خیر، نامشخص بوده و تححق این موضوع امری زمانبر است.