شاهکار چین با دست و دلبازی ایران خلق شد
سال ۲۰۲۵، چین هفتاد و ششمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق خود را جشن می‌گیرد و این رویداد با تعطیلات «هفته طلایی» و جشنواره میانی پاییز، فرصتی بی‌سابقه برای گردشگری و تقویت اقتصاد داخلی فراهم کرده است.
گسترش نیوز: روز ملی چین، که به طور رسمی "روز ملی جمهوری خلق چین" نامیده می‌شود و هر ساله در اول اکتبر جشن گرفته می‌شود، یادآور اعلام تأسیس جمهوری خلق چین توسط مائو تسه‌تونگ در سال ۱۹۴۹ است. این روز، که پایان جنگ داخلی چین و عقب‌نشینی حزب کومینتانگ به تایوان را نشان می‌دهد، نه تنها یک تعطیلات عمومی است بلکه نمادی از پیروزی کمونیسم و آغاز عصر جدیدی در تاریخ چین مدرن به شمار می‌رود.
در سال جاری، این روز با ۷۶ سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین مصادف است و هم‌زمان با تعطیلات «هفته طلایی» برگزار می‌شود که از اول تا هشتم اکتبر ادامه دارد. امسال، این تعطیلات با جشنواره میانی پاییز ترکیب شده و مدت آن به هشت روز افزایش یافته است. این تعطیلات طولانی، فرصت مناسبی برای گردشگری داخلی و خارجی فراهم و به تقویت اقتصاد چین کمک می‌کند.
تولد اژدهای زرد آسیا
روز ملی چین بیش از یک جشن ساده، نمادی از ایدئولوژی "رویای چینی" تحت رهبری شی جین‌پینگ است که بر احیای ملی تأکید دارد.جشن‌ها شامل رژه‌های نظامی، مراسم برافراشتن پرچم در میدان تیان‌آنمن پکن، و رویدادهای فرهنگی مانند نمایشگاه‌های خوشنویسی و نقاشی در کلیسای کاتولیک سانیوان در استان شانشی می‌باشد.
این رویدادها، که میلیون‌ها نفر را به سفرهای داخلی وامی‌دارند، تأثیر مثبتی بر بخش گردشگری دارند، اما چالش‌هایی مانند ازدحام جمعیت و افزایش قیمت بلیت‌ها را نیز به همراه می‌آورند. در زمینه جهانی، این روز با افزایش تنش‌های ژئوپلیتیکی، مانند جنگ تجاری با آمریکا، همراه است و چین از آن برای نمایش قدرت نظامی و اقتصادی خود استفاده می‌کند. تحلیلگران معتقدند که این جشن‌ها، در سالی که اقتصاد چین با رشد متوسط روبرو است، نقش کلیدی در تقویت روحیه ملی و مصرف داخلی ایفا می‌کنند.
اقتصاد و تجارت چین؛ رشد پایدار در میان چالش‌ها
اقتصاد چین در سال ۲۰۲۵، با وجود چالش‌های جهانی، رشد پایداری را تجربه کرده است. بر اساس گزارش‌ها، رشد GDP (تولید ناخالص داخلی) چین در نیمه اول سال ۵.۳ درصد بوده که عمدتاً ناشی از تولید صنعتی قوی، صادرات و سرمایه‌گذاری‌های هدفمند است. تولید ناخالص داخلی واقعی چین در سال ۲۰۲۴ به ۱۳۴.۹ تریلیون یوان (معادل ۱۸.۴۲ تریلیون دلار) رسید و رشد سالانه حدود ۵ درصد را ثبت کرده بود. با این حال، گزارش‌های اخیر نشان‌دهنده کندی در فعالیت‌های کارخانه‌ای، سرمایه‌گذاری و خرده‌فروشی در ژوئیه ۲۰۲۵ می‌باشد که به دلیل جنگ تجاری با آمریکا و تعرفه‌های ترامپ تشدید شده است. تجارت خارجی چین نیز رکوردهای جدیدی ثبت کرد؛ مازاد تجاری این کشور در سال جاری به بیش از ۱.۲ تریلیون دلار و با تمرکز بر بازارهای آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین برای جبران کاهش صادرات به آمریکا، رسید.
اقتصاد چین در حال گذار از مدل صادرات‌محور به سمت مصرف داخلی و نوآوری فناوری است. با این حال، چالش‌های ساختاری همچون بدهی دولتی و کاهش پیش‌بینی‌شده رشد به ۳.۸ درصد سالانه تا ۲۰۳۴ نشان‌دهنده نیاز به اصلاحات عمیق است. بانک مرکزی چین در سه‌ماهه چهارم ۲۰۲۵ سیاست‌های تسهیل‌کننده‌ای را برای احیای رشد به کار گرفته است، اما افزایش موانع تجاری و عدم اطمینان سیاستی می‌تواند روند رشد جهانی را کُند کند. در مجموع، اقتصاد چین با وجود چالش‌ها، همچنان نقش مهمی در بازارهای جهانی ایفا می‌کند.
تجارت چین با ایران؛ همکاری استراتژیک در سایه تحریم‌ها
روابط تجاری ایران و چین با وجود تحریم‌های غرب در حال ثبت رکوردهای تاریخی است؛ هم صادرات نفت و هم تجارت غیرنفتی ایران با چین در بالاترین سطح خود قرار گرفته‌اند. طی سه دهه گذشته، حجم تجارت غیرنفتی دو کشور بیش از ۱۱۳ برابر شده و ایران با صادرات نفت به چین، تراز تجاری مثبت خود را حفظ کرده است.حجم تجارت غیرنفتی ایران و چین از ۳۰۰ میلیون دلار در سال ۱۳۷۴ به بیش از ۳۴ میلیارد دلار در سال گذشته رسیده است؛ رشدی که بیانگر تقویت روزافزون همکاری‌های اقتصادی میان تهران و پکن است. صادرات غیرنفتی ایران نیز طی همین دوره جهشی قابل‌توجه داشته؛ از ۷۳ میلیون دلار در سال ۱۳۷۴ به ۱۴.۸ میلیارد دلار در سال ۱۴۰۳ رسید که نشان‌دهنده تنوع‌بخشی به سبد صادراتی و استقبال بازار چین از محصولات ایرانی است.
براساس آمارهای بین‌المللی، در هشت ماه نخست سال ۲۰۲۵، متوسط صادرات نفت خام ایران به چین حدود ۱٫۴۳ میلیون بشکه در روز بوده و در برخی ماه‌ها این رقم تا ۱٫۸ میلیون بشکه در روز نیز رسیده است. بیش از ۹۰ درصد از کل نفت صادراتی ایران مستقیماً به پالایشگاه‌های مستقل چین، معروف به «تی‌پات‌ها»، تحویل داده می‌شود.
سخن پایانی
در پایان می‌توان گفت که همکاری راهبردی ایران و چین تنها یک پیمان تجاری ساده نیست؛ این تعامل، مسیر جدیدی برای توسعه پایدار، تقویت اقتصاد داخلی و ارتقای جایگاه منطقه‌ای دو کشور رقم زده و نشان می‌دهد که همگرایی هوشمندانه و استفاده از فرصت‌های مشترک، می‌تواند چالش‌های جهانی را به فرصت‌های طلایی تبدیل کند.
