|

گرانی قیمت روغن و شکر به این بازار رحم نکرد

بهرمند رئیس اتحادیه قنادان گفت: قیمت‌های سرسام‌آور، بخش دیگری از مشکلات موجود در تامین مواد اولیه است و حتی در صورت یافتن مواداولیه، قیمت‌ها به صورت روزانه و گاهی ساعتی افزایش می‌یابد؛ افزایش قیمت آرد، روغن، شکر، تخم مرغ، شیر و حتی افزودنی‌ها، محاسبه قیمت تمام شده را بسیار دشوار و افزایش قیمت فروش را اجتناب ناپذیر می‌کند.

اقتصاد
 در شیرینی فروشی های شهر دیگر از آن رونق و شلوغی حتی در اعیاد و جشن ها، خبری نیست؛ تنگناهای اقتصادی و بدتر از آن تاثیرات روانی بحران ها، فرصت های نشاط و شیرین کردن سفره های شهروندان را گرفته و رد عمیقی از زخم فشارها را بر پیشانی قنادی های پایتخت کشیده.علی بهره مند با درنظر گرفتن همه شرایط مترتب بر صنف خود اعم از تورم بالا، کاهش قدرت خرید، چالش‌های مواد اولیه و تحولات منطقه‌ای در قامت رئیس اتحادیه قنادان تهران و مرجعی بی چون و چرا در ارائه نظرات کارشناسانه در این هنری ترین وجهِ خوارک به سوالات ما پاسخ داده است؛

– شرایط اقتصادی متاثر از بحران‌های منطقه‌ای و دور شدن موقتی از شرایط عادی زندگی چه تاثیری بر فعالیت و فروش صنف شما گذاشت؟

در خصوص تأثیر شرایط بحرانی بر فعالیت و فروش، ضمن در نظر گرفتن نوسانات بازار، می توانیم به کاهش شدید فروش و افزایش هزینه‌های عملیاتی اشاره کنیم ضمن اینکه تغییر الگوی خرید و کاهش مراسم و مهمانی‌ها را هم باید در نظر داشته باشیم. اما اگر بخواهیم به ترتیب هر کدام از این موارد را به صورت اجمالی بررسی کنیم، باید گفت که مهم ترین تأثیر در ایجاد شرایط بحرانی، کاهش محسوس حجم فروش بوده است به این معنا که با کاهش قدرت خرید مردم، شیرینی و کیک، جزو اولین کالاهایی است که از سبد خرید حذف یا بسیار محدود می‌شود. مردم به کالاهای اساسی اولویت می‌دهند و در چنین شرایطی با تغییر الگوی خرید، مشتریان به سمت محصولات ارزان‌تر، کوچک‌تر و با ماندگاری بیشتر مثل کلوچه‌های ساده یا نان‌های شیرین ساده، تمایل پیدا کرده‌اند و متعاقبا خریدهای لوکس، کیک‌های تولد بزرگ و شیرینی‌های مجلسی بسیار کاهش یافته است.

کاهش مراسم و مهمانی‌ها، مزید بر علت شده؛ دوری از شرایط عادی و فشار اقتصادی، منجر به کاهش مهمانی‌ها، جشن‌های کوچک و حتی مراسم ساده‌تر شده که مستقیماً بر فروش صنف تأثیر می‌گذارد.

قنادی-شیرینی

افزایش هزینه های عملیاتی بر بازار

از سوی دیگر، افزایش هزینه‌های عملیاتی بر بازار و بر صنف ما فشاری مضاعف وارد کرده؛ هزینه‌های جانبی مانند برق، گاز، دستمزد، بیمه، مالیات، اجاره، حمل و نقل و نگهداری به شدت افزایش یافته و حاشیه سود را از بین برده یا به ضرر منجر شده است و در نهایت، نوسانات بازار که منجر به بی‌ثباتی اقتصادی شده و برنامه‌ریزی بلندمدت را غیرممکن کرده، چیزی نیست که بتوان از آن به سادگی عبور کرد و به این ترتیب هر روز با چالش جدیدی روبرو هستیم.

– در این میان تامین مواد اولیه به ویژه آرد و روغن و غیره به لحاظ کمیت و قیمت با چه چالش‌هایی مواجه شد؟

بخشی از کمبود به عرضه نامنظم، برمی گردد به این معنا که دسترسی به آرد مرغوب و روغن باکیفیت، به ویژه در مقادیر مورد نیاز و به صورت مستمر، بزرگترین چالش است و ما گاهی روزها یا هفته‌ها درگیر یافتن این مواد هستیم و باید گفت که این کمبودها به دلایل مختلف از جمله تحریم‌ها، مشکلات ارزی، توزیع ناکارآمد و گاهی احتکار ایجاد می‌شود.

قیمت‌های سرسام‌آور، بخش دیگری از مشکلات موجود در تامین مواد اولیه است و حتی در صورت یافتن مواداولیه، قیمت‌ها به صورت روزانه و گاهی ساعتی افزایش می‌یابد؛ افزایش قیمت آرد، روغن، شکر، تخم مرغ، شیر و حتی افزودنی‌ها، محاسبه قیمت تمام شده را بسیار دشوار و افزایش قیمت فروش را اجتناب ناپذیر می‌کند.

در این میان، کاهش کیفیت، مساله مهم دیگریست به این معنا که گاهی همکاران مجبور به استفاده از مواد جایگزین یا با کیفیت پایین‌تر هستند که بر طعم، بافت و ماندگاری محصول نهایی تأثیر منفی می‌گذارد و رضایت مشتری را کاهش می‌دهد.

اما از چالش حمل و نقل و توزیع هم نباید غافل ماند و باید تصریح کرد که هزینه و زمان حمل مواد اولیه نیز به شدت افزایش یافته و بر قیمت تمام شده و در دسترس‌پذیری مواد تأثیر می‌گذارد.

در این شرایط، چه انتظاری از اصناف همگن و مرتبط و مسئولان دارید؟

انتظاراتی که می توان از اصناف همگن و مرتبط، مطرح کرد، در وهله اول به شفافیت و همکاری برمی گردد؛ اینکه تبادل اطلاعات درباره منابع تأمین مواد اولیه با قیمت مناسب‌تر و کیفیت قابل قبول، صورت بگیرد.

باید از احتکار و دلالی، پرهیز شود؛ یعنی همکاری برای مقابله با احتکار مواد اولیه در سطح اصناف.

همچنین در سیاست‌گذاری محدود، هماهنگ باشیم با این توضیح که همفکری برای ارائه طرح‌های تشویقی مشترک برای جذب مشتری با در نظر گرفتن واقعیت‌های اقتصادی، صورت بگیرد.

انتظاراتی هم که از مسئولان، می توان داشت شامل این موارد هستند:

  1. اولویت‌دهی و توزیع عادلانه مواد اولیه یعنی تأمین مستمر و قابل پیش‌بینی آرد، روغن و شکر با کیفیت مناسب و قیمت تنظیم‌شده مخصوصاً برای صنوف غذایی از طریق توزیع عادلانه و نظارت دقیق. این حیاتی‌ترین انتظار است.
  2. تسهیل واردات مواد اولیه به معنای ایجاد سازوکارهای شفاف و سریع برای واردات مواد اولیه اساسی مورد نیاز صنوف غذایی با تخصیص ارز ترجیحی.
  3. کنترل بازار و مبارزه با احتکار یعنی نظارت جدی‌تر بر بازار مواد اولیه و برخورد قاطع با احتکارکنندگان و دلالان.
  4. حمایت از تولید داخل مواد اولیه که به مفهوم تشویق و حمایت از تولید داخلی آرد و روغن باکیفیت و کافی است.
  5. کاهش هزینه‌های جانبی کسب‌وکار به منظور بررسی راهکارهایی برای کاهش بار مالیاتی(مثلاً معافیت‌های موقت) و هزینه‌های انرژی برای صنوف کوچک آسیب‌دیده.

و در نهایت؛ ۶٫ برنامه‌های حمایت اجتماعی هدفمند به این صورت که اجرای برنامه‌هایی برای حمایت از اقشار کم‌درآمد تا حداقل در مناسبت‌های بسیار خاص امکان خرید کوچک‌ترین شیرینی را داشته باشند.

فکر می‌کنید وضعیت فعلی شهروندان به گونه‌ای هست که بتوانند از محصولات صنف شما استفاده کنند و اگر نه، چه راهکارها و پیشنهاداتی برای شیرین کردن زندگی شهروندان با محصولات خود، مطرح می‌کنید؟

می خواهم در اینجا به تاثیرات روانی اشاره کرده و به وضوح بگویم که شرایط فقط اقتصادی نیست، فشار روانی ناشی از بحران‌ها بر همکاران صنف و مشتریان بسیار سنگین است و این بر فضای کسب‌ و کار و انگیزه تولید تأثیر منفی می‌گذارد.

مسائلی از این دست، ریسک تعطیلی واحدها را بیشتر می کند؛ در حال حاضر بسیاری از واحدهای کوچک و متوسط این صنف در آستانه تعطیلی قرار دارند و ادامه این روند می‌تواند منجر به از بین رفتن شغل‌های زیادی و کاهش بیشتر تنوع محصولات در بازار شود.

در این میان، صنف ما به کیفیت حداقلی، اهمیت داده و با وجود همه فشارها، حفظ حداقل استانداردهای بهداشتی و کیفیتی(حالا حتی در سطح پایین‌تر) یک ضرورت اخلاقی و قانونی است. ما معتقدیم، راهکارهای کاهش هزینه نباید منجر به تولید محصولات خطرناک برای سلامت شود.

از سوی دیگر، نقش ارتباط با مشتری، مهم است به این معنا که شفاف‌سازی با مشتریان در مورد دلایل افزایش قیمت‌ها و تغییرات کیفیت(تا حد امکان) می‌تواند به حفظ اعتماد کمک کند.

در نهایت اینکه صنف شیرینی‌پزی و قنادی به شدت تحت تأثیر بحران‌های اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته است. چالش اصلی ما، تأمین مستمر و مقرون به صرفه مواد اولیه اساسی و کاهش شدید قدرت خرید مشتریان است. راهکارهای ما متمرکز بر تولید محصولات کوچک، ساده و ارزان‌تر است، اما این راهکارها محدود و ناکافی هستند و تاکید می کنم که نجات این صنف و امکان «شیرین کردن» حداقلی زندگی مردم، مستلزم اقدام فوری و مؤثر مسئولان در ساماندهی تأمین مواد اولیه با قیمت‌های تنظیم‌شده است. بدون حمایت‌های هدفمند و حل مشکل مواد اولیه، نیروی کار، کنترل نهادهای پولستان(انرژی، بیمه، مالیات و…..)، فشار بر این صنف و مشتریان آن روز به روز بیشتر خواهد شد.

منبع: اتاق اصناف تهران
کدخبر: 358835 سارا سمیع شمس

ارسال نظر