چراغ سبز چین و پاکستان به ایران؛ آمریکا و رژیم صهیونیستی غافلگیر شدند

کشورهای همسایه، به‌ویژه آن‌هایی که زمین‌های حاصل‌خیز و منابع آبی قابل اتکا دارند اما زیرساخت‌های بهره‌برداری پیشرفته در اختیار ندارند، می‌توانند مقصد مناسبی برای سرمایه‌گذاری کشاورزی ایران باشند. این کشورها از ورود سرمایه، فناوری و نیروی کار ماهر ایرانی استقبال می‌کنند و از سوی دیگر، ایران می‌تواند بخشی از محصولات تولیدی را به‌صورت مستقیم وارد بازار داخلی کرده و زنجیره تأمین غذایی خود را متنوع‌تر و انعطاف‌پذیرتر کند.

یکی از مزایای مهم کشت فراسرزمینی، کاهش وابستگی به واردات ناپایدار و پرهزینه از کشورهای دوردست است. زمانی که تولید برخی اقلام غذایی مانند دانه‌های روغنی، غلات یا خوراک دام در کشورهای همجوار انجام شود، ایران می‌تواند با هزینه کمتر و سرعت بالاتر، محصولات مورد نیاز را وارد کرده و نوسانات بازار جهانی را با شدت کمتری تجربه کند. این موضوع به‌ویژه در شرایط تحریمی یا بحران‌های جهانی مواد غذایی، اهمیتی مضاعف می‌یابد.

از منظر اقتصادی، کشت فراسرزمینی می‌تواند فرصت‌هایی برای اشتغال، صادرات مجدد و همکاری‌های اقتصادی گسترده‌تر با کشورهای منطقه ایجاد کند. این مدل از همکاری، صرفاً محدود به مبادله کالا نیست، بلکه نوعی پیوند راهبردی میان دو کشور ایجاد می‌کند که در بلندمدت، به گسترش روابط اقتصادی، سیاسی و حتی فرهنگی منجر می‌شود. به بیان دیگر، کشاورزی فرامرزی تنها یک ابزار تأمین غذا نیست، بلکه ابزاری برای تعمیق همکاری‌های منطقه‌ای نیز محسوب می‌شود.

مسئله مدیریت آب نیز در این میان نقش کلیدی دارد. با انتقال کشت محصولات پرآب‌بر مانند برنج یا ذرت به کشورهای دارای منابع آبی کافی، ایران می‌تواند منابع محدود آبی خود را برای فعالیت‌های صنعتی، شرب و کشت محصولات کم‌مصرف‌تر حفظ کند. این راهبرد از یک‌سو به حفظ محیط‌زیست داخلی کمک می‌کند و از سوی دیگر، تولید مواد غذایی را بدون وارد آوردن فشار بیشتر به منابع ملی ادامه می‌دهد.

با این حال، اجرای موفق طرح‌های کشت فراسرزمینی نیازمند یک دیپلماسی قوی، قراردادهای شفاف و پایدار، و حمایت حقوقی دوجانبه میان ایران و کشورهای میزبان است. بدون پشتوانه حقوقی و تضمین امنیت سرمایه‌گذاری، امکان دارد منافع مورد انتظار تحقق نیابد یا پروژه‌ها در نیمه راه متوقف شوند. لذا همزمان با اقدامات اجرایی، باید ظرفیت‌سازی حقوقی و دیپلماتیک نیز تقویت شود.

در نهایت، توسعه کشت فراسرزمینی نه تنها یک ضرورت راهبردی برای عبور از بحران‌های زیست‌محیطی و غذایی است، بلکه نمادی از تغییر رویکرد در سیاست‌های کلان کشاورزی کشور به شمار می‌رود. اگر این مسیر با برنامه‌ریزی دقیق، مشارکت فعال بخش خصوصی، و همکاری نزدیک با کشورهای همسایه دنبال شود، می‌توان به تحقق امنیت غذایی پایدار و توسعه متوازن در منطقه امیدوار بود.

کشت فراسرزمینی و اتصال CPEC به اروپا از طریق ایران پیگیری می‌شود

دبیر شورای‌عالی مناطق آزاد گفت: اجرای کشت فراسرزمینی شلتوک در چابهار و اتصال کریدور اقتصادی چین - پاکستان (CPEC) به اروپا از مسیر ایران، جهشی در روابط تجاری دو کشور ایجاد می‌کند.

رضا مسرور دبیر شورای‌عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی در جریان سفر رئیس‌جمهور ایران به اسلام‌آباد با «جام کمال خان» وزیر تجارت پاکستان، دیدار و گفتگو کرد.

وی در این دیدار با تأکید بر اهمیت سیاست همسایگی در برنامه‌های توسعه‌ای مناطق آزاد گفت: یک همسایگی خوب می‌تواند زمینه‌ساز افزایش تجارت، فعال‌سازی ظرفیت‌های مشترک در حوزه تولید و رونق تبادلات اقتصادی باشد. ایران و پاکستان دو کشور دوست و برادر با تاریخ و تمدن مشترک هستند و ظرفیت‌های بالایی برای توسعه همکاری در همه بخش‌ها دارند.

مسرور با تشریح زمینه‌های مورد علاقه جهت گسترش روابط دوجانبه افزود: اجرای پروژه کشت فراسرزمینی شلتوک و تبدیل آن به برنج در منطقه آزاد چابهار با توجه به بحران آب در ایران، اعطای مولتی‌ویزا به تجار دو کشور، ایجاد منطقه آزاد مشترک، و اتصال کریدور اقتصادی چین - پاکستان (CPEC) از طریق ایران به روسیه و اروپا از موضوعاتی است که می‌تواند جهشی بزرگ در روابط اقتصادی ایران و پاکستان ایجاد کند.

وزیر تجارت پاکستان نیز با استقبال از پیشنهادات ارائه شده، اجرای این طرح‌ها را عاملی مهم در افزایش قابل توجه سطح تبادلات اقتصادی فعلی، که حدود ۳ میلیارد دلار برآورد می‌شود، دانست و بر آمادگی کشورش برای همکاری در این زمینه‌ها تأکید کرد.