تحول در اقتصاد ایران با سرمایه نهفته سواحل

سفیر اسبق ایران در نروژ، ایسلند، مجارستان و سریلانکا گفت: بسیاری از کشورها برای توسعه اقتصاد از ساحل دریاهایی که به آب‌های آزاد دنیا متصل هستند، بیشترین استفاده را می‌برند این در حالی است که بخش زیادی از سواحل خلیج‌فارس و خزر بدون استفاده مانده است.

عبدالرضا فرجی راد در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری گسترش در پاسخ به این پرسش که ایران برای گسترش روابط اقتصادی خود با دیگر کشورها باید چه برنامه‌هایی را دنبال کند، تصریح کرد: ابتدا باید شرح وظایفی را برای روابط خارجی تعیین کرد.

وی افزود: با توجه به اینکه شرایط همکاری اقتصادی با امریکا برای ما مقدور نیست بنابراین باید با دیگر کشورها وارد روابط اقتصادی شد؛ کشورهای شرق دور مانند چین و جنوب شرقی آسیا موقعیت مناسبی برای همکاری اقتصادی با ایران دارند.همچنین با توجه به سابقه دیرینه سیاسی و اقتصادی با غرب اروپا امکان فعالیت با این کشورها نیز وجود دارد.

این استاد دانشگاه معتقد است؛ برای دستیابی به فناوری‌های روز نمی‌توان تنها به یکی از این کشورها متکی شد و باید همانند پرنده‌ای عمل کنیم که دو بال شرق و غرب آن آماده پرواز است. باید در سیاست خارجی راهکاری ارائه داد تا بتوان به‌راحتی با اروپا و شرق دور فعالیت خود را گسترده کرد درحال‌حاضر به‌جز امریکا عمده فناوری‌های روز در دست اروپاییان و کشورهای شرق دور مانند چین، ژاپن و... است.

به گفته فرجی راد، تحریم‌ها تعادل لازم برای توسعه روابط اقتصادی با دیگر کشورها را به هم زد بااین‌وجود اکنون رابطه ایران با کشورهای شرق دور در حال‌توسعه است و میزان تبادل اقتصادی ایران و چین به حدود ۳۳ میلیارد دلار می‌رسد و درمجموع میزان این مبادله با کل کشورهای شرق دور کمتر از ۵۰ میلیارد دلار است.

وی افزود: این در حالی است که میزان تبادل اقتصادی ایران با کل اروپا ۱۱ میلیارد دلار است و اکنون تبادل اقتصادی ایران با انگلیس که شرایط اقتصادی خوبی دارد کمتر از یک میلیارد پوند است.

سفیر اسبق ایران در نروژ، ایسلند، مجارستان و سریلانکا گفت: فرصت‌های خوبی برای تبادل اقتصادی با کشورهای اروپایی بعد از برجام به وجود آمد که به دلیل مشکلات بانکی برخی از موارد به تحقق کامل نرسید.

این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: سنت‌گرایی در برنامه‌های اقتصادی؛ توسعه روابط با دیگر کشورها را دچار اختلال می‌کند این در حالی است که کشورهای سوریه، عراق، لبنان، افغانستان، پاکستان جزء کشورهای مصرف‌کننده به شمار می‌روند و ایران می‌تواند مازاد تولید خود را با توسعه روابط سیاسی در این کشورها به فروش برساند.