سیاسی‌کاری در مسائل زیست‌محیطی ممنوع
به تازگی برخی با هدف سیاسی، کنوانسیون آب و هوایی پاریس را که برای کاهش گازهای گلخانه‌ای مورد پذیرش ایران قرار گرفته و به تصویب مجلس نیز رسیده است، نقد کرده‌اند.
به گزارش پایگاه خبری گسترش، روزنامه صمت نوشت: این در حالی است که اجرای آن نه‌تنها منافع ملی بلکه منافع اقتصادی نیز به همراه دارد. به گزارش صمت کنوانسیون پاریس که مورد پذیرش ۱۹۴ کشور دنیا قرار گرفته است، با رویکرد حمایت از کاهش دمای هوا رویکردی زیست‌محیطی دارد که ایران نیز قرار است تا ۱۳ سال دیگر ۴ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد؛ رویکردی که از نظر ملی منافعی را برای کشور به همراه دارد. این کنوانسیون به تصویب مجلس رسیده و برای اجرایی شدن منتظر تایید شورای نگهبان است اما با خروج امریکا از این کنوانسیون زمزمه‌هایی در داخل برای مخالفت با این کنوانسیون به گوش رسید. واقعیت این است که ایران با بهره‌گیری از کنوانسیون می‌تواند نقش فعالی در بروزرسانی صنایع، انتقال فناوری و دانش فنی روز داشته باشد. در این توافق که به نشست آب و هوایی پاریس هم شناخته میشود، مقرر شد از افزایش دمای زمین بیش از ۲ درجه سانتی‌گراد در قرن جاری جلوگیری شود و برای محدودیت افزایش دما به زیر ۵/۱درجه سانتی‌گراد نسبت به سطح آن پیش از صنعتی شدن، اقدام شود. در نشست پاریس، جمهوری اسلامی ایران پذیرفت که تا سال ۱۴۱۰ انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را به حدود ۴ درصد به صورت غیرمشروط و ۸ درصد نیز مشروط به برداشته شدن تحریم‌ها، کاهش دهد. در واقع، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای جزو برنامه‌های مصوب دولت است؛ برنامه‌ای که با اصلاح الگوی مصرف و بهینه‌سازی مصرف سوخت در چارچوب سیاست‌های کلی اصلاح الگوی مصرف مرتبط است. بر این اساس به گفته رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای فقط بحث بین‌المللی نیست بلکه ما وظیفه ملی نیز در زمینه اصلاح الگوی سوخت داریم. اصلاح الگوی سوخت نیز به معنای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است. توافقنامه پاریس در ایران به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده اما برای اجرایی شدن همچنان منتظر تایید شورای نگهبان است. در این میان، برخی شبهه‌ها درباره توافقنامه پاریس مطرح شده است که نشان می‌دهد این توافق می‌تواند محدودیت‌هایی را در مسیر پیشرفت کشور و توسعه ایجاد کند و مانعی برای تحقق اقتصاد مقاومتی باشد. اصغر محمدی‌فاضل، رئیس پیشین انستیتوی علوم و فناوری محیط‌زیستی سازمان همکاری‌های اقتصادی (اکو) در این باره به ایرنا گفته است: جمع‌بندی تاکنون نشان می‌دهد که حضور در موافقتنامه پاریس برای کشوری مانند ایران فرصت است و عرصه‌های مثبتی نیز دارد؛ تصمیم‌گیری درباره توافقنامه پاریس باید به دور از فضای سیاسی و در محیطی فنی و علمی باشد. این موضوع فنی است و باید اهل فن آن را بحث و بررسی کنند. اینکه آن را به سطوح غیرفنی بدون اقدام‌های کارشناسی ببریم، به نظر می‌رسد خیلی هوشمندانه نباشد. به هر حال هیچ مطلق خوب یا بد در عرصه فنی و کارشناسی وجود ندارد و همیشه میشود یک موضوع را دو یا چند بار مورد دقت، نقد و بررسی قرار داد. وی ادامه داد: تاکید من این است که این کار را باید اهل فن، در عرصه‌های فنی و در فضای فنی نه فضای سیاسی یا در شرایط رسانه‌ای و با حرف‌هایی که مبنای کارشناسی و علمی ندارد، انجام دهند؛ از این طریق است که تصمیمی مبتنی‌بر مصلحت کشور اتخاذ میشود. نشست آب و هوایی یک توافقنامه بین‌المللی است و امریکا از کشورهایی است که در این توافق حضور دارد. به‌طور قطع خروج یک کشور از آن را نباید به عنوان مرگ توافق تلقی کرد. اما نکته مهم این است که این موضوع می‌تواند برای کشورهایی که دنبال نقش‌آفرینی‌های جدید در حوزه دیپلماسی هستند فرصت باشد، یعنی هر عرصه‌ای که از طرف امریکا خالی شود، به این معناست که می‌توان برای پر کردن آن عرصه، ایفای نقش کرد؛ به نوعی، باید در عرصه‌های بین‌المللی حضور فعال یافت. از این رو، به نظر می‌رسد اگر به این موضوع به عنوان فرصت نگاه کنیم به‌طور قطع می‌توانیم از آن بهره‌برداری کنیم. به طور کلی شبکه مدیران و مذاکرات چند سال اخیر وزارت امور خارجه ایران هوشمندی، توانمندی و خردمندی در مذاکرات سیاسی را نشان داد. بنابراین می‌توان این‌گونه مسائل را هوشمندانه پیش برد تا بهترین نتیجه را برای کشور داشته باشد. این توافقنامه شامل یک مقدمه و ۲۹ ماده است. موضوع مهم این است که در ماده ۲ این توافقنامه هدف اصلی توافقنامه تقویت واکنش جهانی نسبت به خطر تغییر آب و هوا و حرکت در زمینه توسعه پایدار و مواردی از جمله ریشه‌کن کردن فقر مطرح شده است. به گفته محمد مجابی، معاون پارلمانی سازمان حفاظت محیط‌زیست، موافقتنامه پاریس، نگهداری افزایش دمای میانگین جهانی به زیر ۲ درجه سانتی‌گراد بالاتر از انقلاب صنعتی است. در حقیقت دنبال کردن این موضوع است که افزایش دما را تا ۵/۱ درجه سانتی‌گراد بالاتر از قبل از انقلاب صنعتی بتوانیم نگه‌داریم. براساس این موافقتنامه کشورهای توسعه‌یافته موظفند این حوزه را تامین مالی کنند و همچنین از محل صندوقی که تشکیل میشود حمایت‌های مالی برای کشورهای درحال توسعه از جمله کشور ما ازسوی کشورهای توسعه‌یافته انجام میشود. بر اساس این موافقتنامه، کشورهای توسعه یافته موظف هستند فناوری‌های خود را دراختیار کشورهای درحال توسعه قرار دهند تا این کشورها نیز بتوانند شرایط خود را به سمت بهبود هدایت کنند، بنابراین بر اساس ماده ۱۰ این توافقنامه ساز و کار فناوری ایجاد شده به موجب کنوانسیون در خدمت این موافقتنامه خواهد بود. کنفرانس تغییر اقلیم ۲۰۱۵ سازمان ملل متحد در پاریس یا COP از ۲۱شهریور ۹۴ در پاریس برگزار شد. این کنفرانس بیست‌ویکمین کنفرانس سالانه طرف‌های معاهده کنوانسیون تغییرات اقلیم سازمان ملل متحد و یازدهمین ملاقات پیمان کیوتو تاکنون بود. هدف اصلی این کنفرانس به‌دست آوردن توافقنامه و قراردادی جهانی برای تغییرات اخیر آب‌وهوایی با حضور تمام ملت‌های جهان بود که ۱۹۶ کشور عضو کنوانسیون تغییر آب و هوا از جمله ایران از سال ۱۳۷۱ میلادی این کنوانسیون را به اجماع جهانی رساندند. این کنوانسیون تلاشی برای ثبات‌دهی به غلظت گازهای گلخانه‌ای معادل دی‌اکسیدکربن در اتمسفر است تا ضمن مقابله با پدیده گرمایش جهانی با چالش‌های زیست‌محیطی و هواشناسی ناشی از افزایش میانگین دمای کره زمین مقابله لازم شود.
ارسال نظر