آداب فیلم دیدن

علی نعیمی

حالا که قرار است در این ۱۰ روز جشنواره فیلم فجر اگر فرصتی شد سری به یکی از سینماهای سطح شهر بزنید و فیلم‌های جشنواره را تماشا کنید و حالا که قرار است از میان چکیده سینمای ایران که همین ۲۵ فیلم حاضر در بخش سودای سیمرغ هستند بتوانیم راجع به کلیت کیفیت سینمای ایران صحبت کنیم، بهتر است پیش از آنکه بخواهیم درباره این کلیت نظر بدهیم، خودمان را برای فیلم دیدن در روزهای جشنواره بهتر و باکیفیت‌تر آماده کنیم. حجم غالب تولیدات سینمای ایران بر بستر اجتماعی و با رویکرد شهری ساخته شده‌اند، از این رو آپارتمان و محیط خانه نقش اصلی را در لوکیشن‌های فیلم‌های ایرانی ایفا می‌کنند. سینمای ایران فاقد هرگونه کنش و تحرک کافی برای رسیدن به جنسی از سینمایی است که در غرب از آن صحبت می‌شود. طبیعی است مخاطبان چنین سینمایی باید با تمام هوش بصری و شنوایی خود پای یک فیلم بنشینند. در فیلم‌های ایرانی ندیدن هیچ صحنه‌ای به معنای از دست دادن کلیت فیلم نیست اما اگر گاهی از دیالوگ‌ها غفلت کنیم نمی‌توانیم تا پایان فیلم از رابطه میان کاراکترها سردر بیاوریم. سینمای ایران یک نوع هنر رادیویی با چاشنی چند صحنه بسته است. اگر به دیدن هر یک از فیلم‌های این دوره از جشنواره می‌روید این نکته را فراموش نکنید که به جای هوشیاری چشم‌های‌تان از توانایی شنوایی خود بیشتر بهره بگیرید.