۱۰ کشور با گرانترین اینترنت | همسایه ایران در رتبه اول قرار گرفت

در عصر حاضر که جهان بیش از هر زمان دیگری در هم تنیده و دیجیتالی شده، اینترنت دیگر یک خدمت لوکس یا انتخابی اختیاری نیست؛ بلکه شالوده‌ اصلی زندگی، اقتصاد و ارتباطات جهانی محسوب می‌شود. از آموزش و تجارت گرفته تا خدمات درمانی و حتی امور روزمره، همگی به پهنای باندی وابسته‌اند که دسترسی به آن، معنای حضور در دنیای مدرن را تعیین می‌کند. در واقع، همان‌طور که قرن گذشته بدون برق یا تلفن قابل تصور نبود، امروز نیز جهانی بدون اینترنت عملاً فلج خواهد بود.

با این حال، دسترسی به این زیرساخت حیاتی، در سطح جهانی با نابرابری عمیقی همراه است. در حالی‌که برخی کشورها از اینترنت پرسرعت و مقرون‌به‌صرفه برخوردارند، در بسیاری از مناطق جهان، مردم هنوز برای هر گیگابایت اینترنت باید چندین برابر درآمد روزانه خود بپردازند. در کشورهای توسعه‌یافته، اتصال گوشی‌ها به شبکه جهانی تقریباً بدیهی و ارزان است، اما در کشورهای فقیر یا دارای زیرساخت ضعیف، اینترنت کالایی گران‌قیمت و محدود به قشر خاصی از جامعه است.

این شکاف دیجیتالی تنها یک مسئله فناورانه نیست، بلکه بازتابی از نابرابری اقتصادی و اجتماعی جهانی است. هر چه هزینه دسترسی بالاتر باشد، فرصت‌ها کمتر می‌شود: فرصت یادگیری آنلاین، کار از راه دور، توسعه کسب‌وکارهای کوچک و حتی مشارکت در گفت‌وگوهای جهانی. به بیان دیگر، اختلاف قیمت اینترنت به‌طور مستقیم با اختلاف سطح توسعه و عدالت اطلاعاتی در جهان ارتباط دارد.

اینترنت دیگر صرفاً ابزار ارتباط نیست 

از سوی دیگر، عوامل متعددی در شکل‌گیری این تفاوت نقش دارند؛ از هزینه بالای زیرساخت‌های فیبر نوری و ماهواره‌ای گرفته تا سیاست‌های انحصاری اپراتورها و مالیات‌های سنگین ارتباطی. حتی در برخی کشورها، تصمیم‌های سیاسی و محدودیت‌های امنیتی نیز بر دسترسی آزاد و ارزان به اینترنت سایه می‌افکنند. در چنین شرایطی، نوآوری‌هایی مانند اینترنت ماهواره‌ای جهانی یا پروژه‌های اتصال ارزان‌قیمت در مناطق دورافتاده می‌توانند بخشی از این نابرابری را کاهش دهند.

در نهایت، اینترنت دیگر صرفاً ابزار ارتباط نیست، بلکه حق بنیادین بشر در قرن بیست‌ویکم به شمار می‌رود. همان‌گونه که آب آشامیدنی و برق برای زندگی ضروری‌اند، دسترسی به اینترنت نیز برای بقا در دنیای اطلاعات حیاتی است. تا زمانی که شکاف دیجیتالی میان ملت‌ها و طبقات اجتماعی پر نشود، عدالت واقعی در جهان امروز محقق نخواهد شد.

سایت ویژوال کپیتالیست با استناد به گزارش وب‌سایت آمریکایی «وی آر سوشال» که هزینه اینترنت پرسرعت ثابت در بیش از ۶۰ کشور  جهان در سال ۲۰۲۵ را مقایسه کرده است، کشورهایی را بررسی کرده است که گران‌ترین هزینه اینترنت را دارند.

پس از امارات عربی متحده، غنا با هزینه ۲.۵۸ دلار به ازای هر مگابیت در ثانیه، در رتبه دوم و سوئیس با ۲.۰۷ دلار، در رتبه سوم این فهرست قرار دارد. این قیمت‌های بالا اغلب به دلیل رقابت محدود، چالش‌های زیرساختی و عوامل نظارتی است.

اینترنت مقرون به صرفه در اروپا و آسیا

در مقابل، کشورهایی مانند رومانی (۰.۰۱ دلار)، روسیه (۰.۰۲ دلار) و لهستان (۰.۰۳ دلار) برخی از ارزان‌ترین خدمات اینترنت پرسرعت ثابت در جهان را ارائه می‌دهند. اروپای شرقی همچنان در زمینه  اینترنت مقرون به صرفه بودن پیشرو بوده که احتمالا به دلیل رقابت قوی و سرمایه‌گذاری‌های دولتی در زیرساخت‌های دیجیتال است.

کشورهای آسیایی مانند ویتنام، چین و کره جنوبی نیز اینترنت پرسرعت را با قیمت‌های پایین، برخی به قیمت اندک پنج سنت به ازای هر مگابیت در ثانیه، ارائه می‌دهند.

آمریکا با هزینه اینترنت هشت سنت به ازای هر مگابیت در ثانیه، در میان کشورهای مقرون به صرفه‌تر قرار دارد. هزینه اینترنت سایر اقتصادهای توسعه یافته مانند فرانسه و ژاپن نیز پایین‌تر از میانگین جهانی تقریبا ۰.۴۲ دلار به ازای هر مگابیت در ثانیه است.