ایران میلیاردها دلار پول نقد را از دست داد
حوزه گردشگری می‌تواند به‌عنوان یکی از محرک‌های اصلی رشد اقتصادی ایران عمل کند. جذب گردشگر نه تنها موجب افزایش درآمدهای ارزی می‌شود، بلکه زمینه‌ساز اشتغال‌زایی گسترده در بخش‌های مختلف مانند هتلداری، حمل‌ونقل، صنایع دستی و خدمات فرهنگی است.
با سرمایه‌گذاری مناسب در زیرساخت‌های گردشگری، کشور می‌تواند سهم قابل توجهی از بازار گردشگری منطقه‌ای و جهانی را به دست آورد و از نوسانات بازارهای نفتی و اقتصادی به‌طور نسبی مستقل شود.
توسعه گردشگری داخلی نیز نقش مهمی در توزیع درآمد و کاهش تمرکز اقتصادی در کلان‌شهرها دارد. وقتی مردم از شهرهای کوچک و مناطق کمتر توسعه‌یافته بازدید کنند، جریان سرمایه و فرصت‌های شغلی به این مناطق منتقل می‌شود و موجب افزایش رفاه محلی می‌شود. این فرآیند نه تنها از مهاجرت‌های بی‌رویه به شهرهای بزرگ جلوگیری می‌کند، بلکه به حفظ فرهنگ و هویت محلی نیز کمک می‌کند.
سرمایه‌گذاری در گردشگری فرهنگی و طبیعی می‌تواند به رونق صنایع مرتبط مانند صنایع دستی، تولید محلی و خدمات آموزشی منجر شود. ایران با داشتن آثار باستانی بی‌نظیر، جاذبه‌های طبیعی متنوع و فرهنگ غنی، ظرفیت بالایی برای جذب گردشگر خارجی دارد. بهره‌برداری هوشمندانه از این منابع نه تنها درآمد مستقیم ایجاد می‌کند، بلکه برند ملی کشور را در سطح جهانی تقویت می‌کند و به ایجاد تعاملات اقتصادی و فرهنگی پایدار کمک می‌کند.
افزایش گردشگری همچنین می‌تواند موجب توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل و خدمات عمومی شود، که اثرات مثبت آن فراتر از بخش گردشگری احساس خواهد شد. بهبود جاده‌ها، فرودگاه‌ها، سیستم‌های ریلی و مراکز اقامتی نه تنها برای گردشگران مفید است، بلکه کیفیت زندگی شهروندان را نیز ارتقا می‌دهد. در مجموع، توجه به گردشگری نه تنها به درآمدزایی و اشتغال کمک می‌کند، بلکه اقتصاد ایران را به سمت تنوع، پایداری و توسعه پایدار هدایت خواهد کرد.
گردشگری؛ فرصتی طلایی برای اقتصاد ایران
مهران امیرحسینی، استاد دانشگاه و فعال گردشگری و هتلداری در نوشتاری که در اختیار ما قرار داد، با این تحلیل درباره جایگاه گردشگری و بنگاه‌داری در این حوزه، معتقد است: «بنگاه‌داری اقتصادی در گردشگری نیازمند نگاهی جامع، بلندمدت و توسعه‌محور است؛ نگاهی که نه تنها سود کوتاه‌مدت را مدنظر داشته باشد، بلکه تاب‌آوری اقتصادی، بهره‌وری پایدار و خلق ارزش افزوده برای مشتریان و ذی‌نفعان را در اولویت قرار دهد. تنها در صورتی می‌توان به توسعه پایدار و ارتقای جایگاه رقابتی ایران در بازار گردشگری دست یافت که بنگاه‌ها تجربه‌ای فراتر از خدمت صرف به مشتری ارائه کنند و از نگاه کوتاه‌مدت فاصله بگیرند.»
در ادامه نوشتار این فعال گردشگری آمده است: «رعایت قوانین و مقررات ملی، به ویژه تکالیف مندرج در ماده (۵) برنامه هفتم توسعه، باید به عنوان ابزار اصلی و فرصت استراتژیک مورد استفاده قرار گیرد تا مسیر توسعه پایدار گردشگری شکل گیرد و اصلاح ساختار بنگاه‌ها و واگذاری بخشی از آن‌ها به گونه‌ای انجام شود که بهره‌وری، شفافیت و امکان رشد پایدار اقتصاد گردشگری تضمین شود. شفافیت، حسابرسی دقیق و گزارش‌دهی مستمر از ارکان حیاتی یک بنگاه قدرتمند و قابل اعتماد در صنعت گردشگری هستند و نقش کلیدی در ایجاد اعتماد و استمرار فعالیت‌ها دارند.
تاب‌آوری اقتصادی، محور ثبات و استمرار فعالیت بنگاه‌ها در شرایط پرچالش است و تعیین‌کننده بقای آن‌ها در این صنعت محسوب می‌شود. گردشگری همواره در معرض نوسانات اقتصادی، بحران‌های سیاسی و حتی بیماری‌های همه‌گیر قرار دارد و بنگاه‌های موفق با طراحی مدل‌های انعطاف‌پذیر و مقاوم، توانایی مقابله با شوک‌ها را دارند و حتی در شرایط دشوار نیز می‌توانند به ارائه خدمات ادامه دهند. تاب‌آوری اقتصادی نه تنها امکان سرمایه‌گذاری بلندمدت و توسعه بازارهای جدید را فراهم می‌آورد، بلکه جایگاه بنگاه را در رقابت‌های داخلی و بین‌المللی تثبیت می‌کند و راه را برای نوآوری و خلق خدمات متمایز هموار می‌سازد.
از درآمد سرشار ارزی بی‌بهره شدیم
بازاریابی هوشمند و هدفمند نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت بنگاه‌های گردشگری دارد. شناخت دقیق نیازها و خواسته‌های گردشگران، بهره‌گیری از فناوری‌های دیجیتال، حضور فعال در پلتفرم‌های جهانی و خلق پیام‌های جذاب و خلاقانه، زمینه‌ساز رشد سهم بازار و تقویت برند ملی است. هر تجربه متمایزی که گردشگر دریافت می‌کند، نه تنها رضایت او را افزایش می‌دهد، بلکه پایه یک مزیت رقابتی پایدار برای بنگاه ایجاد می‌کند. بازاریابی باید همواره با تمرکز بر خلق تجربه‌های فراتر از خرید صرف خدمات انجام شود تا بنگاه جایگاه واقعی خود را در اقتصاد گردشگری تثبیت کند و از فروش خام فاصله بگیرد.
ایجاد خدمات متنوع و خلق ارزش افزوده از دیگر ارکان حیاتی موفقیت است، زیرا گردشگران امروز به دنبال تجربه‌های چندبعدی هستند و تنها اقامت یا حمل‌ونقل برای آن‌ها کافی نیست. ترکیب خدمات اقامتی با تجربه‌های فرهنگی، سلامت‌محور، طبیعت‌گردی، رویدادهای هنری و آموزشی، امکان ایجاد درآمدهای متنوع و تقویت مزیت رقابتی پایدار را فراهم می‌کند و ارائه چنین خدماتی ضمن افزایش رضایت مشتریان، بهره‌وری منابع موجود را نیز ارتقا می‌دهد و وابستگی بنگاه به فروش تک‌محصولی را کاهش می‌دهد.
نقش نیروی انسانی در بنگاه‌داری اقتصادی غیرقابل انکار است و تبدیل کارکنان از رابطه سنتی کارگر–کارفرما به نقش مالک و سهامدار ذهنی بنیان یک سازمان پویا و خلاق را شکل می‌دهد. هنگامی که افراد خود را در موفقیت بنگاه سهیم بدانند، انگیزه، مسئولیت‌پذیری و نوآوری آن‌ها افزایش یافته و کیفیت خدمات به طور چشمگیری ارتقا پیدا می‌کند. نیروی انسانی صاحب‌انگیزه، موتور محرک بنگاه است که انرژی و نوآوری را به گردشگری ایران تزریق می‌کند و سرمایه‌گذاری در آموزش، ارتقای مهارت‌ها و ایجاد فرهنگ سازمانی مبتنی بر مالکیت و تعهد، یکی از راهکارهای کلیدی برای افزایش تاب‌آوری و ارزش‌آفرینی بنگاه محسوب می‌شود.
در نهایت بنگاه‌داری اقتصادی در صنعت گردشگری ایران تنها زمانی موفق خواهد بود که از نگاه کوتاه‌مدت و فروش خام فاصله بگیرد، با بهره‌گیری از ابزارهای قانونی مانند ماده (۵) برنامه هفتم توسعه مسیر توسعه پایدار گردشگری را دنبال کند، شفافیت، بهره‌وری و تاب‌آوری را در دستور کار قرار دهد، بازاریابی هوشمند و خدمات متنوع ارائه کند و نیروی انسانی صاحب‌انگیزه را در مرکز تصمیم‌گیری‌ها بگنجاند. تنها در این صورت است که بنگاه‌ها می‌توانند به موتور توسعه پایدار و ارزش‌آفرین اقتصاد کشور تبدیل شوند و نقش واقعی خود را در ارتقای جایگاه رقابتی ایران در بازار گردشگری داخلی و بین‌المللی ایفا کنند.»
ارسال نظر