اطبای چین باستان باور داشتند که انرژی به صورت موازی با حرکت خورشید پیرامون بدن جریان مییابد و وعدههای غذایی ما باید بر همین مبنا زمانبندی شوند: ۷ تا ۹ صبح، زمان شکم بود، وقتی که بزرگترین وعده روزانه باید مصرف شود؛ ۹ تا ۱۱ صبح حول پانکراس و طحال است؛ ۱۱ صبح تا ۱ بعد از ظهر، زمان قلب است به همین ترتیب تا انتها. آنان باور داشتند که شام، باید سبک باشد و بین ساعت ۵ تا ۷ بعدازظهر صرف شود، که زمانی است که عملکرد کلیه مسلط میشود.
در درون هر سلول بدن شما، یک ساعت مولکولی مشغول کار است که زمانبندی تقریباً هر فرایند و رفتار فیزیولوژیکی را از ترشح هورمونها و نوروترانسمیترها گرفته تا فشار خون، فعالیت سلولهای ایمنی و اینکه چه زمانی احساس خوابآلودگی، هوشیاری یا افسردگی کنید، تنظیم میکند.
