چین برای ثبات ایران کیف پولش را باز کرد
مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، نهم و دهم شهریور ۱۴۰۴ برای شرکت در اجلاس سران سازمان همکاری‌های شانگهای به چین سفر می‌کند. این سفر که فراتر از یک دیدار دیپلماتیک معمولی است، در بستر روابط عمیق اقتصادی و نظامی ایران و چین، نگرانی‌هایی را برای غرب درباره تغییر توازن قدرت در خاورمیانه برانگیخته است.
سفر رئیس‌جمهور ایران به پکن برای شرکت در اجلاس شانگهای، در شرایطی انجام می‌شود که روابط تهران و چین به سطحی استراتژیک رسیده است. استیون کوک، ستون‌نویس نشریه فارین پالسی، معتقد است که چین به دلیل وابستگی به ۱۳ درصد از نفت وارداتی خود از ایران، به ثبات این کشور نیاز دارد. این وابستگی، همراه با توافق ۲۵ ساله همکاری‌های جامع امضا شده در سال ۲۰۲۱، تهران را به شریکی کلیدی برای پکن تبدیل کرده است.
توافق ۲۵ ساله و سرمایه‌گذاری‌های چین
توافق جامع همکاری ایران و چین، که شامل سرمایه‌گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری پکن در زیرساخت‌ها، انرژی و حوزه‌های امنیتی ایران است، محور اصلی روابط دو کشور را تشکیل می‌دهد. کوک تأکید می‌کند که یک ایران ضعیف از نظر اقتصادی و راهبردی به ضرر چین است، زیرا هرگونه اختلال در جریان نفت ایران می‌تواند اقتصاد این کشور را تحت تأثیر قرار دهد.
نگرانی غرب از همکاری‌های نظامی
سفر پزشکیان ممکن است به امضای توافق‌های جدید در حوزه‌های دفاعی، مانند پدافند هوایی یا موشکی، منجر شود. چنین پیشرفتی نشان‌دهنده ورود چین به بازی امنیتی خاورمیانه است، چیزی که غرب، به‌ویژه آمریکا، سال‌ها از آن بیم داشته است. این همکاری می‌تواند توازن قدرت منطقه‌ای را به چالش بکشد.
رقابت ژئوپلیتیکی در خاورمیانه
آمریکا با اقداماتی مانند عملیات مشترک علیه تأسیسات هسته‌ای ایران، تلاش کرده نظم منطقه‌ای خود را حفظ کند. اما تقویت روابط ایران و چین، به‌ویژه از طریق سرمایه‌گذاری‌های کلان و همکاری‌های نظامی، می‌تواند این نظم را تهدید کند. کوک معتقد است که چین، برخلاف سیاست سنتی بی‌طرفی، آماده است تا برای حمایت از ایران هزینه کند.
مرگ بر چین و روسیه