پراکندگی نهادهای متولی توسعه سرویس بهداشتی

امیر پویان رفیعی شاد / دبیر انجمن صنفی دفاتر گردشگری تهران

سرویس‌های بهداشتی یکی از حوزه‌های زیرساختی بسیار مهم در صنعت گردشگری به شمار می‌روند، به طوری که بسیاری از کشورهای دنیا برای توسعه گردشگری در این حوزه سرمایه‌گذاری‌های کلانی انجام داده‌اند. به عنوان نمونه چین در حوزه احداث و بازسازی سرویس‌های بهداشتی بودجه کلان میلیارد دلاری در نظر گرفته است. یکی از معضلات کشورمان در زمینه سرویس‌های بهداشتی، نامناسب بودن شرایط بهداشتی و استاندارد نبودن آنها است که در شأن گردشگران داخلی و خارجی نیست. همچنین کمبود سرویس‌های بهداشتی بین‌راهی نیز معضل دیگری است که برای گردشگران مشکلاتی را ایجاد می‌کند. به عنوان نمونه یکی از راهنمایان گردشگری ورودی که گردشگران خارجی را از جاده چالوس به مقصد مناطق شمالی کشور هدایت می‌کرد، ناچار شد برای دسترسی گردشگران به سرویس بهداشتی تا کرج بازگردد. به طور کلی در اماکن گردشگری دولت موظف است به میزان کافی سرویس بهداشتی ایجاد کند، اما بخش خصوصی نیز می‌تواند در جاده‌ها دست به کار شود و سرویس بهداشتی ایجاد کند. یکی از دلایلی که این بخش تمایلی به ایجاد سرویس بهداشتی در بین راه‌ها ندارد، این است که چند نهاد مختلف متولی صدور مجوز هستند و مراحل اداری بسیار سخت و طولانی است.

به عنوان نمونه برای احداث تفرجگاه‌ها و اماکن بین‌راهی باید از بخشداری‌ها، بهداری‌ها، وزارت راه و دستگاه‌های نظارتی مجوز گرفته شود که بسیار وقت‌گیر است. در داخل شهرها نیز شهرداری‌ها متولی اصلی این بخش هستند و صدور مجوز یا احداث سرویس بهداشتی بر عهده این نهاد است، اما نه بودجه کافی برای این امر را در اختیار دارند و نه همکاری لازم با بخش خصوصی را برای ایجاد سرویس‌های بهداشتی انجام می‌دهند. از سوی دیگر بین نهادهای متولی احداث و یا صدور مجوز برای سرویس‌های بهداشتی همسویی و هماهنگی لازم وجود ندارد و پراکندگی سازمان‌های متولی موجب می‌شود توسعه و بهبود سرویس‌های بهداشتی به سرمنزل مقصود نرسد.