محدودیت آب‌رسانی به روستاها در برخی استان‌ها، «محرک تازه‌» مهاجرت به مرکز شده و از آنجا که پایتخت، قوی‌ترین نیروی‌ جاذبه را در مسیر عزیمت مهاجران بین‌استانی اعمال می‌کند، خطر «افزایش نوع بد» سکونت در تهران احساس می‌شود.

در ماه‌های اخیر، فشار هزینه‌های مسکن بر دوش خانوارهای ایرانی به شکل چشمگیری افزایش یافته و فقر مسکن به مرحله‌ای رسیده که بخش قابل توجهی از مردم توان تأمین یک سرپناه مناسب را ندارند. رشد افسارگسیخته قیمت خرید و اجاره، در کنار رکود اقتصادی و کاهش قدرت خرید، باعث شده حتی قشر متوسط نیز به جمع مستأجران آسیب‌پذیر بپیوندد. این وضعیت نه‌تنها امنیت روانی خانواده‌ها را تهدید می‌کند، بلکه الگوی زندگی و آینده‌نگری آنان را نیز دچار اختلال جدی کرده است.

در شرایطی که یک خانواده با دو مزدبگیر، هر یک با درآمدی در حدود ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان، همچنان با دشواری‌های فراوانی برای پرداخت اجاره‌خانه، به‌ویژه در کلان‌شهرها، مواجه است، تأثیرات فقر مسکن بر زندگی این قشر چگونه قابل توصیف است؟ این معضل نه تنها قدرت مالی خانواده‌ها را به شدت تحت فشار قرار می‌دهد، بلکه آثار روانی، اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای نیز به همراه دارد.

مهرداد غفارزاده، کارگردان سینمای ایران، اعلام کرد که چادرنشین شده است. او به بازیگران نوجوان دهه شصت (م. الف) اشاره کرد که در سه فیلم برجسته سینمای ایران ایفای نقش کرده و در سه دوره جشنواره فیلم فجر جوایز اصلی را کسب کرده‌اند. اکنون او در شرایط دشواری با دو فرزندش در حاشیه تهران زندگی می‌کند.

متاسفانه در سال‌های اخیر چالش‌های اقتصادی منجر به افزایش افسارگسیخته تورم اقتصادی در کشور شده و بازار مسکن را وارد مخمصه‌ای کرده که نجاتش کار آسانی نیست.

فقر مسکن، شکل و شمایل تازه‌ای پیدا کرده است؛ این را آمار و ارقام نشان می‌دهد. مفهوم فقر مسکن، تصاویری شبیه گورخوابی، ماشین‌خوابی، کارتن‌خوابی و... را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند؛ اما واقعیت ماجرا این است که فقر مسکن در شکل و شمایل تازه‌ای نظیر فروش کالای ضروری خانوار برای تامین هزینه‌های مسکن رخ نموده است؛ اتفاقی که منجر به این شده تا افراد برای تهیه پول پیش یا اجاره‌بهای مسکن، به فروش خودرو، وسایل ضروری منزل یا حتی فروش کلیه روی بیاورند که این اتفاقات بیسار دردناک است و جای تامل دارد.