فقر مسکن، شکل و شمایل تازه‌ای پیدا کرده است؛ این را آمار و ارقام نشان می‌دهد. مفهوم فقر مسکن، تصاویری شبیه گورخوابی، ماشین‌خوابی، کارتن‌خوابی و... را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند؛ اما واقعیت ماجرا این است که فقر مسکن در شکل و شمایل تازه‌ای نظیر فروش کالای ضروری خانوار برای تامین هزینه‌های مسکن رخ نموده است؛ اتفاقی که منجر به این شده تا افراد برای تهیه پول پیش یا اجاره‌بهای مسکن، به فروش خودرو، وسایل ضروری منزل یا حتی فروش کلیه روی بیاورند که این اتفاقات بیسار دردناک است و جای تامل دارد.

بروز اشکال متنوعی از بدمسکنی در ایران، همواره در گام نخست به جای تدبیر، با تکذیب همراه شد و پس از فروکش کردن تب و تاب عمومی درباره آن، با بی‌خیالی و بی‌مسئولیتی دولتی‌ها، موضوع دوباره بدون راهکار اجرایی مسکوت می‌ماند.

یکی از مشکلاتی که در سه سال اخیر تهران را با بن‌بست در بخش مسکن مواجه کرده است، اعمال کنترل‌گری دولت بر نرخ اجاره‌هاست.