نیاز شرکت‌های فولادی به دانش فناوری
فرزاد ارزانی، مدیرعامل فولاد هرمزگان به رویکرد دانش و فناوری در مبحث بومی‌سازی در صنعت فولاد پرداخت. وی بر این نکته تأکید دارد که بایستی به دنبال حلقه مفقوده تبدیل دانش به فناوری و سپس تبدیل فناوری به صنعت بوده و سعی بر نهادینه کردن آن در زنجیره فولاد داشته باشیم.
گسترش‌نیوز: یکی از تعاریف بومی‌سازی که می‌تواند در صنعت فولاد کاربردی تر باشد، می‌گوید: بومی‌سازی فرآیندی است که امکان استفاده حداکثری از دانش و فناوری ساخت قطعات و مواد را از طریق استفاده از ظرفیت‌های داخل و خارج کشور فراهم می‌سازد.
ایران که در میان ۱۰ تولیدکننده برتر فولاد در جهان قرار گرفته است، می‌تواند بسیاری از نیازهای خود را به‌ویژه در زمینه تامین مواد اولیه و قطعات برطرف کند. هر چند اهمیت بومی‌سازی در صنعت فولاد کشورمان از آنجا بیشتر مشخص می‌شود که در بخش‌هایی از زنجیره فولاد به ویژه قطعات، تجهیزات و ماشین‌آلات وابستگی‌هایی وجود دارد.
همچنین با توجه به اینکه تا سال ۱۴۰۴ حدود ۳۰ سال از عمر برخی از فولادسازی‌های بزرگ کشور می‌گذرد، با فرسودگی اجتناب‌ناپذیر سیستم‌های موجود فعلی نیز، نیاز به استفاده از فناوری‌های جدید و به روز را ضروری می‌سازد. آمار نشان می‌دهد که تا سال ۱۴۰۴ نیاز به راه‌اندازی حدود ۲۰ میلیون تن واحدهای تولید فولاد خام وجود دارد که در نتیجه، کشور با حجم زیادی سرمایه‌گذاری در بالا دست و پایین دست مواجه خواهد بود که ضروری است از هم اکنون برنامه‌ریزی لازم در مورد چگونگی اجرای آنها صورت پذیرد.
پس از اعمال تحریم‌های ظالمانه علیه ایران، تامین قطعات و مواد و ارز مورد نیاز صنایع با دشواری هایی مواجه شده است ولی با تکیه بر توان داخل و استفاده از ظرفیت‌های داخلی و خارجی و حتی با در نظر گرفتن اینکه در شرایط عادی احتمالا برخی از سرمایه گذاری‌ها برای تولید داخلی مقرون به صرفه نباشد ولی در میان مدت سبب افزایش توانایی کشور در زنجیره تولید فولاد می‌گردد و به صورت نوعی پدافند غیر عامل در جهت مدیریت استراتژیک کشور حرکت خواهد کرد.
در کشور ما فعالیت‌های بسیار گسترده و ارزشمندی در زمینه بومی‌سازی قطعات و تجهیزات مورد نیاز صنعت فولاد به‌عنوان یک صنعت مادر و استراتژیک انجام گرفته است که با توجه به تحریم‌های اعمال شده علیه ایران و دسترسی نه‌چندان مطلوب فولادسازان به قطعات و تجهیزات شرکت‌های خارجی، کار بسیار ارزشمندی است ولی به تنهایی برای ایجاد توسعه و کسب دانش این صنعت کافی نیست. زیرا در بومی‌سازی، ما قطعه را می‌سازیم اما همچنان برای دستیابی به دانش فناوری وابسته هستیم و باید آن را اجباراً خریداری کنیم.
شاید سخت‌ترین بخش بومی‌سازی در صنعت فولاد را بتوان کسب دانش و فناوری این صنعت دانست. حقیقت این است که بومی‌سازی در کنار دستیابی به دانش فولادسازی سبب توسعه پایدار صنعت فولاد می‌گردد. بایستی به دنبال حلقه مفقوده تبدیل دانش به فناوری و سپس تبدیل فناوری به صنعت بوده و سعی بر نهادینه کردن آن داشته باشیم. خوشبختانه صنعت فولاد کشورمان در بخش کسب فناوری به موفقیت‌های خوبی دست یافته که نمونه آن واحدهای احیای مستقیم موجود در کشور است که با استفاده از توان شرکت‌های داخلی کشور توانسته است از طریق بومی‌سازی، دانش و فناوری فوق را به‌دست آورد.
بومی کردن دانش و تبدیل آن به صنعت عملیاتی است پیچیده که همکاری تنگاتنگ متخصصان و دانشمندان داخلی و صاحبان صنعت را تواما می‌پذیرد. بدیهی است در مسیر کسب دانش، نیازبه یاری مدیران تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر است تا با قبول توانمندی‌های واقعی داخلی در حوزه‌های مختلف، در ریسک‌های احتمالی متخصصان و دانشمندان داخلی شریک شوند و امکان توسعه توانمندی‌های داخلی را فراهم آورند.
بومی‌سازی در شرکت فولاد هرمزگان نیز جزو اهداف استراتژیک شرکت می‌باشد و اقدامات موثری در این خصوص انجام پذیرفته است. شرکت فولاد هرمزگان با ایجاد یک دپارتمان مستقل بومی‌سازی در ساختار رسمی خود، توجه به بومی‌سازی را بیش از پیش در برنامه‌ها قرار داده است. این بخش در قالب گروه‌های کاری، با گروه بهره‌برداری و بخش خرید و تحقیق و توسعه همکاری کرده و سعی می‌کند با همکاری شرکت‌های دانش‌بنیان و صنایع داخلی کشور، نیازهای داخلی شرکت را برطرف نماید. در واقع وظیفه این بخش شناسایی مسیرهای مختلف برای تامین قطعات، تجهیزات و ماشین‌آلات وارداتی است تا بتوان در داخل کشور اقدام به تولید آن کرد.
منبع: چیلان
ارسال نظر