جناب آقای رئیس‌جمهوری! خیابان مقامات یکطرفه است
ناصر بزرگمهر/ مدیر مسئول
جناب آقای رئیس‌جمهوری جنابعالی بهتر از هر کس می‌دانید که در این ۴۰ سال همه مقامات دولت‌ها در یک خیابان یکطرفه با مردم گفت‌وگو کرده‌اند و هیچ‌گاه پاسخگوی نمایندگان رسانه‌های تخصصی و عمومی به‌ویژه مطبوعات به‌عنوان نمایندگان مردم نبوده‌اند.
مقامات ارشد دولت‌ها در این سال‌ها به‌طور معمول به ۳ گونه با مردم صحبت کرده‌اند.
نوع اول که مردم را در یک محل جمع کرده و ساعت‌ها در آفتاب و گرما و سرما نگه داشته و برای آنها سخنرانی یکطرفه کرده‌اند.
نوع دوم که خبرنگار موردنظر صداوسیما را مقابل خود نشانده و او به‌عنوان یک مجسمه سکوت، پرسش‌های از پیش تعیین شده را قرائت کرده و سر تکان داده است.
نوع سوم که تعدادی خبرنگار از رسانه‌های مورد توجه دفتر اطلاع‌رسانی دولت را جمع و هر کدام پرسشی را مطرح کرده و صداوسیما مجموعه آن یا بخشی از آن را مستقیم یا غیرمستقیم پخش کرده است.
البته نوع چهارمی هم گاهی بوده که مربوط به رسانه‌های از ما بهتران بوده و هرازگاهی مقامات با رسانه‌های خارجی به‌طور اختصاصی به گفت‌وگو نشسته و با حوصله به پرسش خبرنگار خارجی پاسخ داده‌اند.
جنابعالی بهتر از هر کس می‌دانید که گفت‌وگوهای دسته‌جمعی با خبرنگاران هم فقط به درد خبرگزاری‌ها و صداوسیما می‌خورد.
به‌طور تقریبی حتی پاسخگویی هیات دولت هم بعد از جلسات به درد رسانه‌های مکتوب نمی‌خورد و صداوسیما و خبرگزاری‌ها از آن بهره می‌برند و حضور خبرنگاران رسانه‌های مکتوب و روزنامه‌ها بیشتر نمایشی و برای گرم کردن دکان مصاحبه‌شوندگان است.
مجله و هفته‌نامه و ماهنامه و فصلنامه که دیگر جای خود دارند و اصلا در اخبار جامعه و بحث و مناظره با رئیسان‌جمهوری و مقامات، محلی از اعراب ندارند.
در این سال‌ها دولتمردان ما بیشتر ترجیح داده‌اند که بازیگر نقش اول رسانه‌های غربی تلویزیونی حتی از نوع کابلی با یکی، دو درصد مشتری باشند تا نشریه‌های مستقل داخلی و از طرف دیگر ما هنوز باور نکرده‌ایم که رئیس‌جمهوری و آقایان وزیر هم می‌توانند با مردم از طریق رسانه‌های مستقل و نشریه‌های تخصصی گفت‌وگوی خاص برای مخاطب خاص داشته باشند.
آقای رئیس‌جمهوری!
جنابعالی گاهی به نقد سالم و سازنده و مناظره و گفت‌وگو و ارائه پیشنهاد از طرف مردم به‌ویژه دانشگاهیان و روزنامه‌نگاران اشاره کرده‌اید -هرچند من اساسا معنایی برای نقد سازنده قائل نیستم و فکر می‌کنم چنین واژه‌ای از پایه دارای اشکال است و نقد فقط نقد است و منفی و مثبت آن دارای ماهیت سازندگی است- اما همین نقد و مناظره و پیشنهاد مورد نظر جنابعالی هم مقدماتی لازم دارد که به‌نظر می‌رسد رئیس‌جمهوری و آقایان وزیر فقط می‌توانند با ما به‌طور یکطرفه گفت‌وگو داشته باشند و هرگز تحمل پرسش و پاسخ را ندارند. مقامات تصور می‌کنند همه دانش جهانی در آنها جمع شده و در هر موردی قادر به پاسخگویی و صحبت کردن هستند.
یکی از مهم‌ترین علل این موضوع تک‌محوری دیدن خودشان در آینه‌های مقعر دفاترشان و چشم‌های تملق‌گونه دورو‌بری‌ها است. آنها در آینه‌های نصب شده در خانه و محل کار، خود را بزرگ‌تر از حد واقعی می‌بینند؛ بنابراین تحمل هیچ کس را که دانشی بیشتر از خودشان داشته باشد ندارند.
مقامات به‌طور معمول بازی کردن با ناتوان‌تر از خودشان را بیشتر دوست دارند چون برنده نهایی میدان مسابقه می‌شوند و لذت بردن را بیشتر از باختن و فهمیدن و آگاهی کسب کردن دوست دارند.
گفت‌وگو کردن و پرسش را شنیدن و پاسخ مناسب دادن ابزار و تحمل و دانشی می‌خواهد که باید برای آن تمرین و ممارست کرد؛ بدون شک چنین توانایی یک‌شبه فراهم نمی‌شود، باید تحمل شنیدن سخن تلخ را تمرین کرد، باید مهربانی را از بالین مادر آموخت، باید در کلاس صبر و شکیبایی معلم زمانه آبدیده شد.
آقای رئیس‌جمهوری!
بهتر آن است که بعد از ۶ سال که از دو دولت جنابعالی می‌گذرد از خودتان شروع کنید و با رسانه‌های مکتوب و تخصصی داخلی به گفت‌وگوی دوطرفه در حوزه‌های گوناگون بنشیند و معلم اخلاق رسانه‌ای برای همه مسئولان دولتی و غیردولتی شوید.
یادمان نرود که سخن گفتن هنر نیست، اما بدون شک شنیدن هنر است. باید شنیدن را به مقامات و هیات دولت، معاونان وزیران، مشاوران، استانداران، شهرداران، فرمانداران، بخشداران، مدیران عامل، مدیرکل‌ها، رئیسان و خلاصه حاکمان جان و مال مردم و حتی خود ما مردم یاد دهید.
ارسال نظر