در گفتگوی گسترش‌نیوز با دبیر انجمن تولیدکنندگان ماشین‌آلات راه‌سازی مطرح شد:
بی‌ثباتی ارز، بلای جان صنعت ماشین‌آلات راه‌سازی
در شرایط کنونی که با تشدید تحریم‌ها مواجه هستیم و واردات بسیاری از ماشین‌آلات راه‌سازی مقدور نیست توجه به توانمندی‌های تولیدکنندگان داخلی، تنها راه‌حل ممکن است.
گسترش‌نیوز: کشورهای مختلف ماشین‌آلات راه‌سازی و صنایع وابسته به آن را یکی از بخش‌های «زیرساختی» خود می‌دانند و توجه ویژه‌ای به آن نشان می‌دهند. در کشور ما، شرایط این بخش صنعتی بنیادی چگونه است؟ چه توانمندی‌هایی دارد و از همه مهم‌تر با چه مشکلات و چالش‌هایی برخوردار است؟ برای یافتن پاسخ سوالات خود با دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان ماشین‌آلات راه‌سازی به گفتگو نشستیم و از ابعاد مختلف کار سوال کردیم. نظر به مفصل بودن این مصاحبه آن را به دو قسمت تقسیم کردیم. در ادامه، بخش اول این مصاحبه را خواهید خواند.
نظرمان را جویا می‌شوند
سید ابوالقاسم دولابی کاظمی از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۸۲ در قسمت‌های مختلف هپکو کار کرده و علاوه بر آن، در راه‌اندازی چند کارخانه مشارکت داشته است. فعالیت در عرصه واردات از سوابق دیگر اوست. وی اکنون دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان ماشین‌آلات کشاورزی است.
سید ابوالقاسم دولابی کاظمی، دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان ماشین‌آلات راه‌سازی در معرفی این انجمن صنفی گفت: خوشبختانه این انجمن حدود ۳ سال است که به انجمنی جاافتاده تبدیل شده و وزارت صمت، انجمن و نقش و جایگاه آن را به رسمیت شناخته و نظر کارشناسی اعضای آن را درباره جوانب مختلف کار جویا میشود. البته وزارتخانه طبق مقررات حاکمیتی عمل میکند و تغییر این مقررات زمان‌بر است. دسته دوم رویه‌های وزارتخانه به کارشناسی‌های روزمره مربوط میشود که در این بخش از ما مشورت خواسته‌اند. قبلا این‌گونه نبود و کسی نمی‌دانست که صنعت تولید ماشین‌آلات راه‌سازی در کشور ما تا به این حد ظرفیت و توانمندی دارد بنابراین به دیده تردید به این بخش نگاه می‌شد.
دنیای ما با خودروسازی فرق دارد
کاظمی در ادامه به یکی از مصادیق نظرخواهی وزارتخانه از انجمن پرداخت و یک مثال آورد: به‌عنوان‌مثال اخیرا درباره مینی بیل سبک ( با قدرت ۱۸ اسب بخار) از ما استعلام شد و ما بعد از از مشورت با اعضای انجمن گفتیم که این محصول در انجمن تولید نمی‌شود اما به هر شرکتی که در این زمینه کار میکند کمک خواهیم کرد.
وی در ادامه افزود: برخلاف تصور بعضی از افراد، تولید خودرو و تولید ماشین‌آلات کشاورزی دو دنیای جدا و متفاوت هستند و هرکدام از آنها اقتضائات خاص خود را دارند.
پارسال مقدار تولید کاهش یافت
دبیر انجمن در بخش بعدی سخنان خود گفت: درباره تعریف تولیدکننده، اختلاف‌نظر وجود دارد. به نظر من مونتاژکننده صرف را نمی‌توان تولیدکننده واقعی دانست. ظرفیت تولید اعضای انجمن ۴ هزار دستگاه است اما حجم تولید در سال گذشته به هزار دستگاه کاهش یافت. مقصر کاهش تولید را نمی‌توان انجمن دانست.. تولید به‌صورت ناگهان و به دلیل تحریم‌های همه‌جانبه کاهش یافت. ما از نظر توانمندی هیچ کمبودی نداریم و در صورت دریافت حمایت لازم میتوانیم مجددا تولید خود را افزایش دهیم. سیاست‌گذاران کلان باید بدانند که تخصیص ارز به این بخش مهم واقعا کاری معقول و به‌صرفه است. فلان لودری که وارد کردن آن ۸۰ هزار دلار هزینه دارد را با نصف این مقدار می‌توان در کشور تولید کرد.
وی در رابطه با شرایط نیروی کار در این بخش از صنعت گفت: تعداد نیروی انسانی متخصص این انجمن چیزی حدود ۱۲۰۰ نفر است. سال ۹۷ سال دشواری برای تمامی‌ها بخش‌های صنعت بود. همه سعی خود را کردیم که به تعدیل نیرو متوسل نشویم. وظیفه ما این است که حداکثر سعی خود را جهت افزایش امنیت شغلی این تعداد نیرو به کار گیریم.
دغدغه اصلی ما ثبات ارز است
کاظمی در بخش دیگری از سخنان خود به سیل اخیر اشاره کرد و گفت: مملکت به صنعت ماشین‌آلات راه‌سازی، نیاز عاجل دارد. چرا شرایط کارخانه بزرگی مثل هپکو، باید بحرانی باشد؟ ما به‌عنوان تولیدکننده از احیای هپکو خوشحال می‌شویم اما این امر در صورتی محقق میشود که در تعیین مدیران کارخانه‌ها از سیاسی‌‌کاری پرهیز شود و از مدیران متخصص استفاده شود. ثبات ارز و اختصاص آن به این بخش از صنعت می‌تواند راهگشا باشد. در حال حاضر توانسته‌ایم با ارز ۸ هزار تومانی یا همان ارز نیمایی، بازار و کسب‌وکار خود را تنظیم کنیم. سوال اینجاست که این ارز تا چه زمانی پابرجا خواهد ماند؟
با شعار نمی‌توان کاری کرد
وی در تکمیل این بخش از سخنان خود اظهار داشت: اگر حرف ما شنیده شود و قراردادهای لازم بسته شود میتوانیم نیازهای مناطق سیل‌زده به ماشین‌آلات لازم را برطرف کنیم. انجمن در زمینه آموزش و نگهداری هم می‌تواند یاری‌دهنده باشد. چه‌خوب است در شرایط بحرانی مثل سیل، نظر متخصصان انجمن پرسیده شود. به‌این‌ترتیب هم امدادرسانی تسهیل میشود و هم تولید جان دوباره‌ای می‌گیرد. با حرف و شعار و حضور در مناطق سیل‌زده نمی‌توان کار خاصی انجام داد. وقت آن است از وجود این انجمن که اعضای آن مجموعه‌ای از متخصصان هستند استفاده شود. باید به مدیران کارخانه‌ها گفته شود که نیاز نیست به مناطق بحرانی بروید، روی تولید تمرکز کنید و فلان تعداد لودر تحویل دهید. به آنها تضمین داده شود که نگران مشکلاتی مثل تامین ارز نباشند و قبل از هر چیز به تولید باکیفیت فکر کنند. ظرفیت‌ها را باید شناخت و از وجود آنها بهره گرفت. به‌صراحت اعلام می‌کنم که انجمن تولیدکنندگان ماشین‌آلات راه‌سازی، توان تامین نیازهای داخلی را دارد. امیدواریم به درخواست‌هایی که برای دیدار با مدیران محترمی مثل آقایان قناتی و مقیمی و دیگران داشته‌ایم پاسخ مثبت داده شود تا بتوانیم صحبت‌های خود را مطرح کنیم. به انجمن و فعالان این حوزه، کار واگذار کنند و گزارش عملکرد بخواهند.
وی درباره حجم نیاز کشور گفت: در حال حاضر بیش از ۱۲۰ هزار دستگاه ماشین راه‌سازی در کشور وجود دارد. برآوردها نشان می‌دهد که در شرایط عادی باید هرسال ۶ هزار و ۲۵۰ دستگاه وارد کشور شود تا نیاز داخلی تامین شود. البته این آمار به زمانی مربوط میشود که هپکو در اوج بود. به‌این‌ترتیب باید واردات را هم تقویت کرد. برخلاف دهه ۸۰ که دهه‌ای طلایی بود در دهه ۹۰ تعداد زیادی از شرکت‌ها ورشکست شدند. وقتی انجمن پا گرفت و توانایی‌های آن دیده شد این امیدواری به وجود آمد که می‌توان شرایط را تغییر داد و بهبود بخشید. در عمل هم شرایط بهبود یافت اما پارسال یک‌بار دیگر اوضاع نابسامان شد.
ارسال نظر