پیکر مدیا کاشیگر به خانه ابدی بدرقه شد

پیکر مدیا کاشیگر با حضور جمعی از اهل قلم و فرهنگ به خانه ابدی بدرقه شد.

به گزارش پایگاه خبری گسترش، روزنامه صمت نوشت: جمعی از اهل قلم و چهره‌های فرهنگی دیروز، سه‌شنبه، دهم مرداد، برای بدرقه پیکر مدیا کاشیگر، نویسنده، مترجم و فعال فرهنگی به خانه ابدی در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا (س)، در تالار وحدت گرد هم آمدند. در این آیین افرادی همچون بابک احمدی، جمال میرصادقی، قطب‌الدین صادقی، مهدی غبرایی، کاوه میرعباسی، اسدالله امرایی، غلامحسین سالمی، هوشنگ گلمکانی، محمود حسینی‌زاد، احمد پوری، حسین سناپور، مهشید نونهالی، حسن صفدری، محمود معتقدی، میترا الیاتی، سروش صحت، علیرضا بهنام، مهدی یزدانی‌خرم، هوشیار انصاری‌فر، علیرضا آدینه، ابوالقاسم ایرانی، علیرضا آبیز، کاردار سفارت فرانسه و تعدادی از کارکنان این سفارت حضور داشتند. غلامحسین سالمی مترجم که اجرای آیین را برعهده داشت در سخنانی گفت: مدیا کاشیگر قد مردانگی را به خاطر درهم و دینار خم نکرد؛ اگر خم می‌کرد ۵۰ عنوان استاد به دنبال خود یدک می‌کشید. مدیا واقعا بزرگ بود، صمیمی بود، نجیب بود و با دلی به وسعت دریا. مدیا در ۶۱ سالگی ما را به حال خودمان رها کرد. اگر بود، به او می‌گفتم رفیق رسمش نبود، مدیا رسمش نبود که بگذاری بروی. فقط بهت و شگفت‌زدگی و دریغ و درد برای همه مانده است. این مترجم اظهار کرد: مدیا کاشیگر حدود ۲۰۰ کتاب و مقاله را ترجمه کرد. دغدغه او این بود که کار را شسته و رفته ارائه دهد و هیچ‌گاه کار بساز و بفروش در کار فرهنگی نکرد و سعی کرد کار مهندسی‌شده تحویل دهد. در ادامه حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمود دعایی بر پیکر مدیا کاشیگر نماز خواند. سپس کاوه میرعباسی نویسنده و مترجم با اشاره به اینکه درباره مدیا کاشیگر از جنبه‌های مختلف می‌توان صحبت کرد، اظهار کرد: ترجمه برای مدیا دغدغه بود و اجبارهایی را که دیگر مترجمان دارند، نداشت، و اگر آثاری را می‌پسندید و ضروری بود ترجمه می‌کرد. جنبه دیگر مدیا، شخصیت فرهنگی او بود، او دبیر جایزه «روزی روزگاری» و دبیر دو دوره جایزه «یلدا» بود. او تلاش داشت تا ایرانی‌ها را با مطالعه آشتی دهد. در کنار اینها، مصاحبه‌های ارزنده و آموزنده او بود و مدیا هیچ‌گاه دست رد به هیچ دعوتی نمی‌زد. همچنین کاردار سفارت فرانسه، پیام سفیر این کشور را برای درگذشت مدیا کاشیگر خواند که در بخشی از آن آمده بود: مدیا کاشیگر انسانی کوشا، خستگی‌ناپذیر و همیشه آماده به خدمت بود که مسئولیتش به عنوان مترجم با ماهیت وجودی‌اش در تطابق کامل بود: مسئولیت انتقال و وفاداری پیام بین دو زبان و دو فرهنگ. او عاشق کلمات و شیفته ارج نهادن به معنای آنها بود. کسانی که به او متنی یا گفت‌وگویی برای ترجمه می‌سپردند می‌دانستند که تک‌تک کلمات یا سخنان با کمال دقت به زبان دیگر منتقل خواهد شد. می‌توانم بگویم که تمامی سفرای پیشین فرانسه در ایران که بخت آشنایی با مدیا را داشتند احساسی را که من اکنون از آن سخن می‌گویم تجربه کرده‌اند. قبل از عزیمتم به ایران همه آنها به من گفته بودند که می‌توانم روی شایستگی‌های منحصر به فرد، مهربانی و آماده به خدمت بودن او حساب کنم. امروز من به نمایندگی از جانب آنان نیز سخن می‌گویم. همه ما امروز عزاداریم. همه می‌دانیم که مردان ادب هرگز نمی‌میرند . نوشته‌های مدیا باقی خواهند ماند و شاهد ارزشمند مردی خواهند شد که او بود. در انتهای آیین مانی کاشیگر پسر مدیا کاشیگر با خیرمقدم و تشکر از کسانی که برای بدرقه پدرش آمده بودند، گفت: پدر من گریه نمی‌کرد. من فقط دیدم یک بار در سال ۷۷ به شدت گریه کرد، آن زمان من کوچک بودم و زمانی که از او پرسیدم، گفت، مانی من ۴۲ سالم شده است و دوستانم دارند می‌روند و ما آنها را فقط بدرقه می‌کنیم. آن زمان پوینده فوت شده بود. من آن زمان درکی از گفته‌های پدرم نداشتم. حالا هم چطور قبول کنم که پدرم رفته است. مدیا کاشیگر که در پی بیماری ریوی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان امام خمینی (ره) بستری بود، ظهر روز شنبه، هفتم مرداد، در ۶۱سالگی از دنیا رفت.