«گسترشنیوز » یکی از معضلات اجتماعی را بررسی میکند:
مهاجرت در سودای زبالههای تهران
کودکان بین ۱۰ تا ۱۴ سال افغانی که هویت مشخصی ندارند در قالب گروهی به ایران مهاجرت کردهاند با حقوقی ماهیانه بین ۶۰۰ هزار تومان تا ۷۰۰ هزار تومان، زبالهها را جمع میکنند
گسترشنیوز: صنعت بازیافت یکی از مهمترین و نوینترین صنایع در جهان است. ماده اولیه آن زباله، در مکانیزمهای مختلفی به سایتهای بازیافت منتقل میشود. در ایران این صنعت مغفول است و تنها زبالههای خشک ( ۷ درصد کل زباله) از آن جداسازی میشود.
زبالهگردی یکی از مشاغل جدیدی است که اتفاقا طرفداران زیادی دارد. طبق آمار منتشر شده از سازمانهای مختلفی از جمله بهزیستی از بین ۱۲ هزار کودک کار و خیابان در کشور ۴۰۰۰ نفر از آنها در استان تهران قرار زندگی میکنند. از بین این تعداد بین ۷۰ تا ۷۵ درصد آنها جزء اتباع بیگانه هستند. بررسی میدانی خبرنگار «گسترشنیوز » از زبالهگردان نشان میدهد کودکان بین ۱۰ تا ۱۴ سال افغانی که هویت مشخصی ندارند در قالب گروهی به ایران مهاجرت کردهاند با حقوقی ماهیانه بین ۶۰۰ هزار تومان تا ۷۰۰ هزار تومان زبالهها را جمع میکنند. درگیری با کارتنخوابها، ماموران شهرداری، بیماریهای پوستی از جمله مشکلات و معضلاتی است که این کودکان دارند. زبالهگردی و آسیبهای اجتماعی آن محصول عمل ماست. و تنها یک راه دارد و آن اینکه زباله را در ساعت مقرر در سطلهای مکانیزه بیاندازیم. سلسله مشکلاتی که از زباله گریبان جامعه را گرفته است به این راحتی حل میشود.
۶۰۰هزار تومان حقوق با جای خواب برای زبالهگردی
پسری که پلاستیک مشکی بزرگی را با خود به دوش میکشید در گفتو گو با خبرنگار «گسترشنیوز » گفت: ما برای یک گروه کار میکنیم آنها به ما جای خواب میدهند و ماهیانه ۶۰۰ هزار تومان حقوق. ما هم باید هرچه که از زبالهها پیدا میکنیم برایشان ببریم کم یا زیاد. نباید از آنها دزدی کنیم. این پسربچه ۱۱ ساله در ادامه در ارتباط با محل زندگی خود گفت ما در شوش زندگی میکنیم و از افغانستان برای بهدست آوردن پول به ایران آمدهایم. پدر و مادرمان در افغانستان هستند. اغلب آنها که زباله جمع میکنند هم سن و سال ما هستند. اگر میخواستیم درس بخوانیم در همان جا میماندیم.
بیشتر بچههای زبالهگرد این محدوده افغانستانی اند
این کودک افغانی همچنان که از یکی از سطلهای زباله برای پاره کردن پلاستیکهای زباله بالا میرفت، گفت به دنبال کاغذ فلز، نانخشک، پلاستیک، قوطی هر روز صبح ساعت ده به این محدوده (با اشاره به خیابان بهشتی) میآییم اگر خوش شانس باشیم میتوانیم آهن آلومینیوم پیدا کنیم. فلز را گرانتر از ما بقی چیزها و در حدود چهار هزار تومان میخرند. روزی شش کیسه زباله بزرگ کل کارکرد یک روزمان میشود.
یکی از پسر بچههایی که پلاستیکهای جلوی یک رستوران در خیابان قائممقام را جدا میکرد، گفت: بیشتر بچههای زبالهگرد این محدوده افغانستانیهستند. هر محدوده برای یک گروه است. برای اینکه راحتتر و سریعتر کار کنیم هر گروه یک مکان امن پیدا میکند و زبالههای خود را آنجا مخفی میکنند و آخر روز تحویل ماشینهای تیم میدهند. با اشاره به سینما آزادی میگوید روبهروی آن سینما در یک کوچه زبالههایمان را جمع کردهایم.
اگر میخواستیم درس بخوانیم کشورمان میماندیم
از پسری که به نسبت از بقیه زبالهگردها مرتبتر است میپرسم، آیا سواد دارید؟ یا دوست دارید به مدرسه بروید؟ میگوید اگر میخواستم درس بخوانم که به کشور شما نمیآمدم من میخواهم کار کنم و پولدار شوم. درس به کار من نمیآید.
گشتهایی برای امنیت زبالهگردها
پسر دیگری که در همین حوالی خیابان بهشتی زبالهگردی میکرد با اشاره به همان مکان به عنوان محل امن مخفی کردن زبالههای خود گفت: جایی که زبالهها را مخفی میکنیم باید جایی باشد که از دست کارتن خوابها و زباله دزدها و گشتهای شهرداری در امان باشد. اگر کسی به شهرداری زنگ بزند گشتهای شهرداری ما را بازداشت میکنند کتک مفصلی میخوریم. از همه بدتر کارتن خوابها هستند زورمان به آنها نمیرسد. گشت هایی برای اینکه حواسشان به دزدها باشد، وجود دارد و با اشاره به یک نیسان آبی که از خیابان قايممقام عبور میکند میگوید اینها گشتهای خود ما هستند حواسشان به همهچیز هست زباله دزدها اینها میترسند چون اگر ببینند زبالههای ما را میدزدند دستشان را قلم میکنند. پسر همراه او که بزرگتر به نظر میرسد نمیگذارد سخنانش را ادامه دهد بعد وانمود میکند اینها وانت آبیها هم از شهرداری هستند. موبایل مرا چک میکند تا مطمئن شود عکسی از او نگرفتهام اما پسر کوچکتر کیسه زباله را پرت میکند سمت دیگر و میگوید اگر میخواهی از من عکس بگیر اما بدون کیسه زباله.
دزدان زباله در کمین کودکان کار
دو پسر بچه با یک مرد ژنده پوش سر کیسهای پر از زباله دعوا میکنند، بالاخره پسر بچههای افغال موفق به نجات دادن زبالههای خود میشوند یکی از پسرهای زبالهگرد که خود را ۱۳ ساله معرفی میکند میگوید: گرسنه که میشویم از عابران خواهش میکنیم برایمان غذا بگیرند بالاخره یکی برایمان غذا میگیرد. همیشه از زبالهها لباس به درد به خور میتوان پیدا کرد، اینطوری ۷۰۰ هزار تومان پولی که برای حقوق به ما میدهند برای خودمان میماند. ببینید خیلی هم سخت نیست.
مخفیگاهی برای زبالهّهای کودکان کار
به سمت مکانی که به عنوان مخفیگاه زبالههای خود ذکر کرد میروم. در حدود ۱۰ گونی بزرگ با نظم خاصی در گوشه کوچه دوم به دیوار تکیه دادهشده است. خانمی که محل کارش روبهروی این خیابان است میگوید: انگار کارمند واقعی هستند. ۱۵ تا ۲۰ پسر بچه افغانی بین ۱۱ تا ۱۴ ساله هر روز در دو ساعت ۱۲ ظهر و ۷ عصر اینجا جمع میشوند یک نیسان سر ساعت میآید و تمام حاصل کارشان را میبرد.
این همه کودک زبالهگرد چه خواهد شد؟
هایده شیرزادی، مدیرعامل یکی از شرکتهای بازیافت کرمانشاه و فعال محیطزیست در ارتباط با پسران زبالهگرد به «گسترشنیوز » میگوید: دیدن کودکان در بین زبالهها در کلانشهری همچون تهران ناراحتکننده است. این کودکان با حیواناتی که در بین زبالهها به دنبال غذا میگردند چه فرقی دارند؟ فرقشان این است که آنها میتوانند عوعو کنند و از خود دفاع کنند و این کودکان نمیتوانند. آینده اینهمه کودک زبالهگرد چه خواهد شد؟ بدون آموزش، در معرض این همه آلودگی آیا آیندهای برای آنها میتوان متصور شد؟
زبالهگردی و مهاجرت این پسربچهها برای جمع کردن زباله همه محصول عمل ماست. زمانی که زباله را در ساعت مقرر که شهرداری اعلام کرده است در سطلهای مکانیزه بیاندازیم این سلسله مشکلاتی که از زباله گریبان جامعه را گرفته است به این راحتی حل میشود. به همین سادگی و به همین راحتی. دو سطل زباله برای زبالههای تر و خشک در هر خانه میتواند مشکلات زباله را حل کند.
۷۰ تا ۷۵ درصد کودکان کار اتباع بیگانهاند
سارا رحیمی یکی از اعضای انجمن مردمنهاد که سالهاست در زمینه کودکان کار فعالیت میکند در ارتباط با درآمدهای این بچهها به «گسترشنیوز » میگوید: تعداد بچههای کار به شدت رو به افزایش است. طبق آمار منتشر شده از سازمانهای مختلفی از جمله بهزیستی از بین ۱۲ هزار کودک کار و خیابان در کشور ۴۰۰۰ نفر از آنها در استان تهران قرار زندگی میکنند. از بین این تعداد بین ۷۰ تا ۷۵ درصد آنها جزو اتباع بیگانه هستند. درحالحاضر بزرگترین مشکل ما این است که تعداد زیادی از این کودکان از خارج از ایران میآیند تعداد زیادی از این بچهها در سنین زیر ۱۲ سال و بدون پدر و مادر مهاجرت کردهاند. شناسایی این که از چه طریق و با چه گروهی به ایران میآیند کار بسیار سختی است.
وی در ارتباط با این موضوع که دلیل اصلی این تعداد افاغنه در بین کودکان کار را چه میدانید گفت: نکته مهم این است که تعداد این کودکان نسبت به سالهای گذشته به شکل چشمگیری افزایش پیدا کرده است و تنها سودآوری موجب میشود که طمع برای قاچاق انسان به ایران بیشتر شود و تعداد این کودکان روز به روز بیشتر شود.
ارسال نظر