بقایای اجداد غارنشین بشر کشف شد / فیل

انسان‌های نئاندرتال گونه‌ای از انسان‌ها بوده‌اند که دوره ی زیستی آنها به حدود ۱۳۰ تا ۲۳۰ هزار سال قبل باز می‌گردد و از انواع اجداد اولیه انسان آن هم از نوع معروفش به حساب می‌آمده‌اند.

نئاندرتال‌ها در مناطق مختلفی از جمله ایران و نقاط دیگر آسیا و اروپا دیده شده بوده‌اند و به همین علت می‌توان گفت که یکی از اجداد مشترک انسان ها، نئاندرتال‌ها بوده‌اند.

بیایید تا این بررسی را از ابتدا شروع کنیم؛ انسان‌های نئاندرتال در واقع گونه‌ای از انواع انسان خردمند یا انسان امروزی است که در قسمت‌های اروپایی و قسمت ‌هایی از غرب آسیا، آسیای مرکزی و شمال چین یا همان آلتای سکونت داشتند. نخستین نشانه‌ها از نئاندرتال‌‌های اولیه به حدود ۱۳۰ هزار تا ۲۳۰ هزار سال پیش در اروپا باز می‌گردد. ۱۳۰ هزار سال پیش، مشخصه‌‌های کامل نئاندرتال‌ها ظاهر شد و در این بین ۵۰ هزار سال قبل نئاندرتال‌‌ها دیگر در آسیا به هیچ عنوان دیده نشدند. با این وجود نسل آنها در اروپا در حدود ۴۰ هزار سال پیش منقرض شد.

با توجه به این که انسان امروزی در ۵ هزار سال پیش از انقراض آنها وارد اروپا شد، احتمالاً این دو گروه انسانی با هم تماس هایی داشته‌‌اند. همانطور که در مقدمه نیز اشاره کردیم، برخی از ژن‌های انسان‌های نئاندرتال و انسان‌های امروزی با یکدیگر مشترک است.

دلیل این اتفاق این است که انسان خردمند و انسان‌های نئاندرتال در قسمت افریقا با یکدیگر پیوند پیدا کردند و به این صورت کدهای ژنتیکی این گونه انسانی به انسان مدرن امروزی منتقل گشت.

ویژگی‌های زیستی و بدنی نئاندرتال ها

از جمله ویژگی‌های زیستی و بدنی نئاندرتال‌ها این است که؛ بدن انسان‌های نئاندرتال برای زندگی در آب و هوای سرد سازگاری با محیط پیدا کرده بوده است. به طور مثال آن دسته از انسان‌های نئاندرتالی که کاسه ی سر بزرگی داشتند، دارای قدی کوتاه بودند اما در عوض دارای اندامی بسیار قوی بودند و همچنین بینی بسیار بزرگی را بر صورت خود داشته‌اند و این‌ها دقیقا ویژگی‌ هایی هستند که مطلوب آب و هوای سرد می‌باشند.

دانشمندانی که به بررسی بقایای شکار شده ی استخوان حیوانات توسط انسان‌های نئاندرتال پرداخته اند، طی تجزیه و تحلیل و مطالعه ی ویژگی‌های این استخوان‌ها دریافته‌اند که هر چه میزان سرمای هوا بیشتر شده است، میزان خراش‌ها و آثار جویدن استخوان‌های حیوانات شکار شده توسط انسان‌های نئاندرتال نیز افزایش پیدا می‌نماید!

منابع تغذیه انسان‌های نئاندرتال

در حقیقت این موضوع نشان می‌دهد که همزمان با بروز تغییرات آب و هوایی، انسان‌های نئاندرتال از منابع غذایی کمتری برخوردار بوده‌اند و تلاش می‌کردند تا از تمامی ذرات و تکه‌های شکار، نهایت استفاده را ببرند. در واقع؛ دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که با افزایش روند سرد شدن هوا، انسان‌های نئاندرتال سعی در استفاده از تمامی اجزا و ذرات استخوان حیوانات شکار شده داشته‌اند و این موضوع به دلیل کم شدن منابع غذائی در دسترس این انسان‌ها رخ داده است.

در طی این یافته ها، دانشمندان متوجه شده‌اند که انسان‌های نئاندرتال حتی نازک‌ترین استخوان‌های حیوانات را برای مصرف مغز استخوان موجود در آن شکسته و مصرف می‌کرده‌اند.

قدرت بدنی نئاندرتال ها

بر طبق بررسی‌ها و تخمین‌‌های انسان شناسان، اندازه ی کاسه ی بزرگ سر انسان‌های نئاندرتال نشانه‌ای از این بوده است که این گونه ی اولیه ی انسانی، دارای مغز بزرگتری از انسان‌‌های مدرن بوده‌ اند! اما با این حال نباید از نظر ببریم که نئاندرتال‌ها از نظر بدنی هم بسیار قوی تر از انسان‌های امروزی بوده‌اند.

اگر بخواهیم تا در این متن میانه ی داستان را بگیریم، نئاندرتال‌‌های مذکر به صورت میانگین دارای خصوصیاتی چون: قدی برابر با ۱۶۵ سانتی ‌متر، از نظر میانگین وزنی سنگین و به دلیل فعالیت بدنی زیاد دارای استخوان ‌بندی قوی بوده‌اند و بینی‌های بزرگی داشته‌اند. در میان زنان نئاندرتال نیز میانگین قدی بین ۱۵۳ تا ۱۵۷ سانتی متر بوده است و به نسبت انسان‌های امروزی، دارای قامتی بسیار کوتاه می‌باشند.

شیوه زندگی نئاندرتال ها

نتایج مطالعات انجام شده نشان می‌دهند که انسان‌های نئاندرتال همچون انسان‌های خردمند آتش را می‌شناخته‌اند و از آن استفاده می‌کرده‌اند اما بر اساس شواهد موجود، انسان‌های خردمند به میزان بسیار بیشتری از آتش برای پخت غذا استفاده کرده و نئاندرتال‌ها عموما در این رقابت، بازنده بوده‌اند. به هر حال؛ دو یافته ی مهم برای باستان شناسان انسانی تا به الان بسیار قابل توجه بوده ‌است.

این یافته‌ها عبارتند از؛ یکی غاری در جنوبی‌ترین نقطه در کشور اسپانیای امروزی که در سال ۱۹۸۵ حفاری شد و ۳ صدف سوراخ شده در آن پیدا شد که جالب است بدانید که در وهله ی اول چندان توجهی نیز جلب نکرد، اما پس از چند سال با پیگیری محققی کشف شد که این صدف‌ها متعلق به ۴۸ تا ۵۰ هزار سال پیش یعنی در زمانی است که نئاندرتال‌ها می‌زیسته‌اند. جالب است بدانید که این صدف‌‌ها بر اساس تحقیقات دانسمندان، هیچ‌ گاه تا به حال شسته نشده‌‌اند. یکی از صدف‌ ها، دارای پوسته ی یک صدف خوراکی مدیترانه‌ای بود.

با تمیز کردن این صدف ها، لکه‌‌ای بر روی صدف مدیترانه‌ای پیدا شد که در واقع می‌‌تواند باقی‌ مانده ی رنگدانه‌ای باشد. با بررسی و تحلیل این لکه در نهایت مشخص شد که این صدف با رنگدانه‌ای قرمز رنگ به نام لپیدوکروسیت رنگ شده‌ است.

دومین کشف هم یک صدف شده حلزونی بود که در اسپانیا کشف شد و مربوط به ۱۰ تا ۵۰ هزار سال پیش از حضور انسان‌های امروزی در اروپاست. در ابتدای امر تصور می‌‌شد که این صدف‌ها در واقع می‌توانند یک فسیل صدفی باشند و هیچ ارتباطی هم با انسان نداشته باشد.

اما در نهایت وقتی آن را تمیز کردند، دیدند بسیار تازه و پر از رنگ‌های نقاشی شده بر روی بدنه‌‌اش است. به نظر می‌‌رسد سطح بیرونی این صدف نسبتاً سفید رنگ و صدف داخلی آن به رنگ نارنجی درآمده باشد.

ظاهرا انسان‌های نئاندرتال از اشیایی همچون صدف‌ها برای آرایش خود استفاده می‌‌کرده‌اند. به طور مثال؛ صدف خوراکی مدیترانه‌ای احتمالاً به عنوان ظرف نگهدارنده ی رنگ‌‌های آرایشی مورد استفاده قرار می‌گرفته‌ است. در حالت کلی نئاندرتال‌ها را می‌توان نقاشان چیره‌ دست و سازنده ی زیورآلات باستانی دانست.

انقراض نئاندرتال ها

بر طبق یافته ها، انسان‌های نئاندرتال در حدود ۴۰ هزار سال پیش در بیشتر نقاط قاره ی اروپا منقرض شده‌اند. این انقراض دسته جمعی در واقع در حدود ۵ هزار سال پس از ورود نخستین گروه از انسان‌های هوشمند به این مناطق روی داد.

در نشست سالانه ی انجمن باستان شناسان امریکا در سال ۲۰۱۵ دانشمندان اعلام نمودند که؛ مبحث انقراض نئاندرتال‌ها بسیار پیچیده است و تنها بر موضوعات معدودی از این حوزه توافق نظر وجود دارد. جالب است بدانید که، یکی دیگر از فرضیات مربوط به انقراض انسان‌های نئاندرتال این است که شکار شدن این انسان‌ها توسط جانوران وحشی در عصر یخبندان است.

تیمی از پژوهشگران اسپانیایی با بررسی فسیل‌های باقی مانده از انسان‌های نئاندرتالی هستند که بر اثر حمله حیوانات گوشتخوار از بین رفته بوده‌اند را مطرح کرده‌اند. بر اساس یافته‌های دانشمندان و اعلام آن ها، الگوی یکسانی از آسیب‌های وارد شده به این استخوان‌ها در بین قربانیان عصر جدید و نئاندرتال‌ها دیده می‌شود.

حمله حیوانات گوشتخوار به نئاندرتال ها

بر این اساس دانشمندان دریافته‌اند که نئاندرتال‌ها همواره در خطر حمله حیوانات گوشتخوار بزرگ قرار داشته‌اند و این موضوع باعث مرگ بسیاری از این افراد شده است.

فرضیه ی دیگری که درباره ی انقراض نئاندرتال‌ها وجود دارد این است که، ۴۰ هزار سال پیش که نئاندرتال‌ها منقرض شدند دقیقا برابر است با فعالیت آتش فشانی قله کامپانیان ایگنیمبریت در کشور ایتالیا و این به آن معنی است که در آخرین طقیان این آتشفشان، نئاندرتال‌ها نابود شده‌اند.

البته پژوهشگران معتقدند که این رویداد اگرچه خود به تنهایی نقش اصلی در نابودی نئاندرتال‌ها را ایفا نکرده است ولی یکی از دلایل تاثیر‌گذار در نابودی این نژاد منقرض شده ی انسانی به شمار می‌رود.

و اما دیگر دلیلی که در زمینه ی انقراض نئاندرتال‌ها وجود دارد این است که تغییرات شدید آب و هوایی در اوراسیا، تقریباً هم ‌زمان با کم شدن نئاندرتال‌‌ها در جهان رخ داده است. در واقع می‌گویند که برخی از مناطق سیل‌های شدید رخ داده و برخی مناطق دیگر پوشش جنگلی خود را از دست دادند و به صحرا و علفزار تبدیل شدند.

این اتفاقات در دوره‌ای ۱۰۰ ساله رخ داد با تغییر وضعیت زمین و آب و هوا، جانوران نیز دست‌ خوش تغییر شدند. گوزن‌ها از میان رفتند و ماموت‌های علفزار جایشان را پر کردند. با توجه به این که شکار ماموت دشوارتر از گوزن است بنابراین، غذا خوردن ناگهان دشوار شد و نئاندرتال‌‌ها که نیاز بیشتری به غذا داشتند در برابر این تغییرات، بسیار آسیب ‌پذیرتر بودند.

رد پای بقایای نئاندرتال‌ها در غار رم

به تازگی در غارهای نزدیک شهر رم بقایای انسان‌های نئاندرتال کشف شده است