یکی از بارزترین پیامدهای فرسودگی ناوگان، کاهش شدید کیفیت خدمات است. اتوبوسهای مستهلک، خرابیهای مداوم، توقفهای غیرمنتظره و کاهش سرعت در خطوط، نهتنها زمان سفر را طولانی میکند، بلکه اعتماد عمومی به حملونقل شهری را نیز کاهش میدهد.
در چنین شرایطی، مردم ترجیح میدهند از خودرو شخصی استفاده کنند و این تصمیم، موج جدیدی از ترافیک، مصرف سوخت و آلودگی تولید میکند.
از منظر محیطزیستی نیز نوسازی ناوگان اهمیت حیاتی دارد. بر اساس دادههای معتبر، سهم وسایل نقلیه سنگین فرسوده در انتشار آلایندههای شهری بسیار بالاست. بسیاری از اتوبوسهای قدیمی فاقد فیلترهای موردنیاز برای کاهش دود هستند و سوخت را با راندمان پایین مصرف میکنند. جایگزینی این وسایل با اتوبوسهای نو، برقی یا هیبریدی میتواند در مدت کوتاهی سطح آلایندهها را در شهرهایی مانند تهران، اصفهان، تبریز و کرج بهطور محسوس کاهش دهد.
از سوی دیگر، اقتصاد حملونقل نیز از فرسودگی ناوگان آسیب میبیند. هزینههای تعمیرات سنگین، مصرف بالای سوخت، نیاز به قطعات کمیاب و از رده خارج، و خروج مکرر خودروها از سرویس، سبب میشود مدیریت شهری بخش بزرگی از بودجه خود را صرف نگهداری ناوگانی کند که عملاً بازدهی لازم را ندارد. نوسازی بهظاهر پرهزینه است، اما در بلندمدت اقتصادیترین تصمیم ممکن بهحساب میآید.
بعد اجتماعی موضوع نیز قابلچشمپوشی نیست. حملونقل عمومی، ستون فقرات عدالت شهری است و باید برای همه اقشار ــ از کارگران تا دانشجویان ــ قابلاعتماد، ایمن و مقرونبهصرفه باشد. ناوگان فرسوده بهطور مستقیم بر کیفیت زندگی میلیونها نفر اثر میگذارد: از تاخیر در رسیدن به محل کار و تحصیل گرفته تا مشکلات تنفسی ناشی از آلودگی.
در نهایت، نوسازی ناوگان با رویکرد بهرهگیری از فناوریهای نوین ــ مانند اتوبوسهای برقی، مدیریت هوشمند ناوگان، زیرساخت شارژ سریع و استانداردهای صرفهجویی انرژی ــ میتواند جریان حملونقل شهری را متحول کند. بسیاری از کشورهای منطقه طی پنج سال اخیر بخش قابلتوجهی از ناوگان خود را به سمت حملونقل پاک هدایت کردهاند و ایران نیز برای حفظ کیفیت زندگی شهروندان ناگزیر از این مسیر است.
نوسازی ناوگان حملونقل عمومی، در نهایت سرمایهگذاری بر سلامت، زمان و آینده شهرهاست؛ اقدامی که اگر امروز آغاز نشود، فردا بسیار پرهزینهتر، پیچیدهتر و دیرتر خواهد بود.
اولین قطارهای ملی به ناوگان متروی تهران افزوده شد. روز گذشته ۲ رام قطار ساخت داخل باحضور شهردار تهران و مدیران حوزه حملونقل، به ناوگان حملونقل عمومی تهران افزوده شد.
به گفته زاکانی این ۲ رام قطار درخطوط ۶ و ۷ بهکار گرفته میشوند و انتظار میرود که با شروع بهکار آنها سرفاصله حرکت قطار در این خطوط ۲ دقیقه کاهش یابد؛ این در حالی است که در شرایط کنونی قطارهای خط ۶ و ۷ در سرفاصله ۱۰ تا ۲۰ دقیقهای حرکت میکنند و به اینترتیب ورود قطارهای جدید نمیتواند تحولی شگرف در جابهجایی شهروندان تهرانی ایجاد کند.
شهردار تهران با مرور دستاوردهای چهار سال و سه ماه گذشته مدیریت شهری ششم در توسعه مترو گفت: در ابتدای فعالیت این دوره از مدیریت شهری، خطوط تحویلی مترو ۲۶۹کیلومتر در هفت خط با ۱۴۱ ایستگاه بود. امروز طول خطوط به ۳۱۰کیلومتر و تعداد ایستگاهها به ۱۶۱ ایستگاه رسیدهاست.
زاکانی افق پیشروی متروی تهران را چنین ترسیم کرد: در حوزه زیرساخت، قراردادهای توسعه خطوط ۲، ۴، ۶ و ۷ مترو در حال انجام است و قراردادهای ساخت خطوط ۸، ۹ و ۱۰ نیز بسته شده و کار در برخی بخشها آغاز شدهاست. هماکنون تونلزنی خط ۱۰ در جریان است، خط ۹ تجهیز کارگاه شده و زمینهای خط ۸ تحویل داده شدهاند. تفاهمنامه خط ۱۱ نیز امضاشده و امسال قرارداد آن منعقد شده و کار آغاز خواهدشد.
وی افزود: ۳۱۰کیلومتر خطوط فعلی مترو باید طی سالهای آینده به حدود ۴۹۸کیلومتر رسیده و ۱۶۱ ایستگاه کنونی به ۳۳۰ ایستگاه برسد. این افق پنج سالآینده متروی تهران است، بهعبارتی در پنج سالآینده بناست با قراردادهای منعقدشده، این میزان به ۳۳۰ ایستگاه و ۴۹۸کیلومتر برسد.
