مدیرانی که مشق می‌نویسند و مسئله حل می‌کنند
ناصر بزرگمهر - مدیر مسئول
باهم تکرار کنیم؛ نهراسیم، مشق بنویسیم، صورت‌مسئله را پاک نکنیم، مسئله‌ها را حل کنیم.
شما هم حتما این جمله مشهور را که به ضرب‌المثلی تبدیل شده، شنیده‌اید: «مشق ننوشته، غلط ندارد.» متاسفانه صدها مدیر در طول سال‌های خدمت خود به استناد همین جمله مشهور به‌ظاهر غلطی ندارند، زیرا مشقی ننوشته‌اند که غلطی داشته باشند و سال‌هاست که آسوده خوابیده‌اند و کوچکترین خدمتی به خدا و خلق خدا نکرده‌اند. مدیرانی که از ترس غلط نوشتن و احیانا نمره کم گرفتن، مسئولیت ریسک و جسارتی را برعهده نمی‌گیرند و آرام می‌آیند و آرام می‌روند که گربه شاخ‌شان نزند؛ حالا بماند که آیا اصلا گربه شاخی دارد یا نه!
این مشق‌های ننوشته مدیران محافظه‌کار، برای ملتی که یک انقلاب بزرگ را با امید به آینده‌ای بهتر آغاز کرد و ۸سال دفاع مقدس و محاصره اقتصادی را به جان خرید، نه‌تنها امتیازی به‌شمار نمی‌آید، بلکه ننگی است که کشور را از هر حرکت تازه و پیشرفت و توسعه بازداشته است. متاسفانه این مشق‌های ننوشته را جمله شعاری دیگری تکمیل کرده است؛ «وقتی حل کردن مسئله را بلد نیستید، صورت‌مسئله را پاک کنید.» بدین ترتیب، ازسوی مدیران سنتی، ترسو و محافظه‌کار، چه فرصت‌های گران‌قیمتی که هدر نشده و چه مسئله‌هایی که به‌جای حل شدن، به‌صورت کامل و در ظاهر پاک‌شده‌اند. بر واژه «ظاهر» تاکید می‌کنم، زیرا یادمان نرود که هرگز «مسئله‌ای» را نمی‌توان به‌صورت باطنی پاک کرد. وقتی «مسئله» در جامعه‌ای به وجود آمد، برای همیشه باقی می‌ماند. راه‌حل «مسئله»، حل کردن «مسئله» است وگرنه «مسئله» تا ابد در آن جامعه باقی می‌ماند، ریشه می‌دواند، چرکین میشود و سرانجام روزی در زمانی دیگر و این بار عمیق‌تر سرمی‌زند، می‌ترکد و عواقب وخیمی را به همراه می‌آورد. همین چند وقت قبل شنیدیم برای جلوگیری از قاچاق یک کالا و رانت‌هایی که در این زمینه وجود دارد، تصمیم بزرگی گرفته شد و با امضای یک وزیر، کاری بزرگ به سرانجام رسید تا بساط قاچاق کالای موردنظر برچیده شده و آن کالا تنها از مجاری قانونی وارد شود و سود گمرکی آن به بیت‌المال بازگردد و کارخانه و فناوری آن نیز در مدتی کوتاه نصب شود تا از واردات آن‌هم بعد از چندی بی‌نیاز شویم که البته بازهم تحقق کامل آن در دست‌انداز است. در جهان امروز و در دنیای ارتباطات، پاک کردن صورت‌مسئله یا مشق ننوشتن از ترس خطاکردن، راه‌حل مناسبی نیست. جهان امروز، جهان درک واقعیت‌ها، استفاده بهینه از امکانات، گفت‌وگو، صحبت، تساهل و تسامح است. دنیای امروز، دنیای دانش و استفاده از معلم است. معلمان در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، علمی، فنی، اجتماعی، فرهنگی، دینی، هنری، ورزشی، ادبی و... حضوری گسترده دارند. مشق‌های ننوشته را در لحظه تصحیح می‌کنند. فناوری در جهان امروز، امکان بازگشت به عقب، انتخاب راهی تازه و حرکت به‌سوی آینده‌ای بهتر را برای همه فراهم کرده است. فناوری، کار پاک‌کن‌های کودکی را برای مشق‌های نوشته‌شده انجام می‌دهد، بدون لکه و پاره شدن کاغذ....
در دهکده کوچک جهانی، آشنانبودن به زبان یکدیگر هم، منع و سدی برای کمک کردن به یکدیگر نیست. در دنیای علم، حل‌کردن مسئله به‌صورت دسته‌جمعی و با مشورت و یاری خواستن از دیگران، امکان‌پذیر شده است. خداوند این سعادت را به مردم امروز جهان با پیشرفت فناوری هدیه کرده تا از حرف‌های یکدیگر در کوتاه‌ترین زمان آگاه شوند؛ از این فرصت تاریخی هر ملتی که داناتر و هوشیارتر باشد، بهره بیشتری خواهد گرفت. باید مدیران جامعه را به ریسک‌پذیری و جسارت بیشتری دعوت کرد. از حرکت‌های جدید در جهت رشد و توسعه جامعه حمایت کنیم. امکان تصحیح مشقی را که می‌نویسیم برای نخبگان جامعه فراهم کنیم. از اینکه دیگری غلط ما را بگیرد، دل‌آزرده نشویم. دست مهربان همه کارکنان و همه مدیران میانی را با صمیمیت بفشاریم. ایران آینده متعلق به همه ما است، رسیدن به قله‌های افتخار را با حرکت پرشتاب اما به دور از هیجان و با امکان ریسک و جسارت در عرصه‌هایی که نیاموخته‌ایم، تجربه کنیم. استفاده از نیروهای جوان، تحصیلکرده، متخصص و عاشق را با تجربه مدیران پرسابقه در هم آمیزیم و از این بیعت، فرصتی گران‌قیمت برای ملتی فراهم کنیم که همه ویژگی‌های رسیدن به اوج افتخار را در درون خود دارد. مردم ایران سزاوار زندگی بهتر هستند. به‌طور مثال منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، ازسوی مدیرانی شکل گرفت، که از نوشتن مشق نهراسیدند و صورت‌مسئله را به دلیل مشکلاتی که به دنبال داشت، پاک نکردند. هرچند نتوانستیم به‌موقع و مناسب از آن امکانات در ۸ سالی که گذشت بهره‌مند شویم، اما در دولت تدبیر، امیدواریم دانش مدیران باتجربه و جسارت جوانان عاشق در هم پیچیده و باردیگر شعله‌های آتش گازهای عسلویه نوید از آینده‌ای بهتر دهد. دولت دوازدهم می‌تواند با ریسک‌پذیری بیشتر و انتخاب مدیران جسورتر، بذر امیدی را که افشانده به باروری برساند. باهم تکرار کنیم؛ نهراسیم، مشق بنویسیم، صورت‌مسئله را پاک نکنیم، مسئله‌ها را حل کنیم. یادداشت بیست و هشتم از کتاب مدیریت کوتوله‌ها
ارسال نظر