در ستایش ۱۰۰۰

علی نعیمی

در همان روزهای کشمکش میان واژگان که به شماره ۵۰۰ رسیدیم در نوشتاری آورده بودم از اعجاز اعداد و اینکه چطور می‌شود به شمارگان خطوط منحنی ریاضی ایمان آورد. آن روزها و آن لحظات ۵۰۰ زیادتی بود بر نوشتارهایی که کلمه به کلمه‌اش از جان برمی‌آمد و بنا بود تحفه خوش‌خوراکی باشد بر تلخی اوضاع. از کرانه‌های تجارت دریایی و زمینی و هوایی تا پهنه وسیع دشت‌هایی که در دل خود معدن‌های پرقیمتی را پنهان نگه داشتند و چرخ‌دنده‌های زمختی که قرار نبود در لابه‌لای پوست لطیف و خیال نازک کلمات خوش بنشینند و چموشی می‌کردند در روزگاری که صنعت حال و روز خوشی نداشت. تو خیال کن در این میان هم آمدند و با پشت پا زدن و پوست موز رها کردن در مسیر حرکت رقص پاها را دیدند و حسرت زمین خوردن را به دل نگاه داشتند. در زمانه‌ای که رسانه‌های کاغذی محکوم به جوانمرگی هستند و چمبره دیو سیاه چند سری که با هر نیشترش این بدن نیمه‌جان را به رحیل مرگ رهنمون می‌کند، دیگر توان مقابله را گرفته است؛ رسیدن به قرار ۱۰۰۰ در جریده‌ای که نگاه تخصصی به یک امر مهم در کشور دارد مبارک و ستایش‌آمیز است. شما هم مهمان موسسه ما باشید تا هر روز صدای انگشتانی را که روی کیبوردها می‌رقصند و موسیقی صنعت، معدن و تجارت را می‌نوازند از نزدیک بشنوید.