سرمایه‌گذاری خصوصی در شبکه خانگی

درحالی که تلویزیون در یک دهه گذشته از نظر مالی و ساخت آثار تلویزیونی با افت شدیدی روبه‌رو شد، شبکه نمایش خانگی این فرصت را پیدا کرد تا با صرف آزمون و خطا بتواند جای‌خالی آثار نمایشی باکیفیت در رسانه ملی را پر کند و مخاطبان را به سمت خود بکشاند.

به گزارش پایگاه خبری گسترش، روزنامه صمت نوشت: پس از انتقادهایی که نسبت به تولید و عرضه سریال‌های شبکه ویدئویی از سوی برخی از سینماگران و مسئولان شد، این سوال به وجود می‌آید که آیا این شیوه سریال‌سازی و پخش از شبکه‌های ویدئو رسانه کشور تاثیری در میزان جذب مخاطب دارد؟ آیا این شیوه عرصه را برای پخش و فروش فیلم‌های سینمایی در کشور محدود نمی‌کند؟

تولید سریال‌های باکیفیت در شبکه نمایش خانگی و همکاری هنرمندان مشهور و محبوب با این مجموعه‌ها، روزبه‌روز شبکه نمایش خانگی را به رقیبی قوی‌تر برای تلویزیون بدل می‌کند.

هجرت کارگردان‌های شناخته شده از تلویزیون به شبکه نمایش خانگی، نمی‌تواند خبر چندان خوبی برای مدیران این رسانه باشد. داوود میرباقری و حسن فتحی نمونه‌های بارزی از این اتفاق هستند که اگرچه هرازگاهی خبرهایی مبنی‌بر همکاری آنها با تلویزیون به گوش می‌رسد، اما مسائلی چون مشکلات مالی که این روزها رسانه ملی با آن دست و پنجه‌نرم می‌کند و همچنین آزادی‌های بیشتری که فضای کار در شبکه نمایش خانگی نسبت به تلویزیون دارد، همکاری این هنرمندان با تلویزیون را مدام به تاخیر می‌اندازد.

کارگردان‌های به نامی که به دلیل بی‌پولی تلویزیون یا مشکل ممیزی‌های بیش از اندازه از تلویزیون دور شده بودند، حالا وارد شبکه نمایش خانگی شدند و از آنجایی که آثار ارائه شده با سریال‌های تلویزیونی تفاوت داشتند این کشش را برای مخاطب به وجود آوردند که کنجکاو شود و به دیدن این آثار بپردازد. سریال‌هایی مانند «قلب یخی»، «قهوه تلخ»، «ویلای من» و بسیاری دیگر که با بهره بردن از بازیگران به نام و سوپراستارهای درجه یک سینما که هرگز در قالب سریالی حضور نداشتند این‌بار برای مخاطب جذاب بود و دوست داشت بداند بازیگر محبوب‌اش در چه سریالی حاضر شده است و چه داستانی دارد.

منوچهر هادی که فصل نخست سریال «عاشقانه» را برای این شبکه کارگردانی کرده است، شکل و شیوه دیگری برای تولید سریال درنظر گرفت. او با آوردن بازیگران سوپراستار و محبوب به سریال خود موجب شد تا نگاه مخاطب از سریال‌های تاریخی به سمت سریال‌های امروزی چرخش داشته باشد. یک سریال لوکس تجاری با بازیگران حرفه‌ای که داستانی پلیسی معمایی را به نمایش می‌گذارد.

او در پاسخ به این سوال که چقدر شخصیت‌ها و فضاسازی که برای این سریال انجام داده است وام گرفته از دنیای واقعی و جامعه شهری است، می‌گوید: به‌واسطه کارم با شرکت‌های بسیاری روبه‌رو هستم که این نوع پوشش و این نوع دکوراسیون در آنها به وضوح دیده می‌شود و عامه مردم بیشتر مناسبات‌شان با ادارات است و این اتفاقات را شاید ندیده باشند. ولی در شرکت‌های تبلیغاتی و شرکت‌هایی که به شکل خصوصی مشغول فعالیت هستند ساختار کاملا متفاوت است. اما درباره کاراکترها از ابتدا هم قصد و هدف‌مان این بود که کاراکترها را به نوعی دیگر نشان بدهیم. به نظرم مردم خسته شده‌اند از بس همه‌چیز تکراری است. امروز دیگر خانه‌های شهر دارای حوض آبی رنگ و ماهی قرمز و شمعدانی کنار حوض نیستند، بلکه زندگی‌ها همگی آپارتمانی شده‌اند و ما هم چیز اضافه دیگری نشان ندادیم. ما هم به همین موضوعات پرداختیم و خیلی چیز عجیب و غریبی نیست. آدم‌های سریال ما به طور تقریبی شیک هستند و دوست داریم تصاویر زیبا به مخاطب نشان دهیم.

ساخت و تولید آثار سریالی برای شبکه نمایش خانگی از آنجایی که دست کارگردان و بازیگران را تاحدودی برای ایفای نقش باز گذاشته است فضای متفاوتی را با سریال‌های تلویزیونی رقم می‌زند که همین امر نیز موجب شده تا بیشتر این سریال‌ها مناسب برای پخش از شبکه‌های تلویزیونی نباشند و از سوی دیگر مخاطب نیز از تلویزیون روی گردانده و به شبکه نمایش خانگی جذب شده است و این شاید در درجه نخست این فکر را به ذهن متبادر کند که این شبکه رقیبی سرسخت برای تلویزیون خواهد بود.

ردایی ازجمله تهیه‌کنندگان سینماست که با تولید سریال «عالیجناب» به شبکه نمایش خانگی ورود کرده است اما همچنان منتظر صدور پروانه نمایش برای این سریال است. او درباره وجود شبکه نمایش خانگی و همچنین اتفاقاتی که در آن درحال شکل‌گیری است، عنوان کرد: شبکه نمایش خانگی به هیچ‌وجه رقیب تلویزیون نیست، چراکه هرکدام کارکرد ویژه خودشان را دارند. نمی‌شود شبکه نمایش خانگی را با سینما و تلویزیون مقایسه کرد، اما می‌توان گفت این رسانه مکمل این دو است و مکمل خوبی بیشتر برای تلویزیون است و بخشی از کمبودهای مالی تلویزیون را در تولید سریال‌های نمایشی که باعث کاهش کیفیت آثار شده است، جبران می‌کند. در شبکه نمایش خانگی سرمایه‌گذار خصوصی است و می‌توان به بازگشت سریع سرمایه امیدوار بود، درحالی که در تلویزیون این اتفاق نمی‌افتد. من سرمایه‌گذار درتلویزیون باید با تمام شرایط کنار بیایم، این درحالی است که هیچ حمایتی از من نمی‌شود و همواره تهیه‌کنندگان بدهکار تلویزیون هستند و تلویزیون طلبکار است. با چنین شرایطی تولید خوب در تلویزیون انجام نمی‌شود و من تهیه‌کننده نیز برای باردوم زیر این‌بار نمی‌روم و به اصطلاح تلاش می‌کنم تا دست به عصا شوم و در چنین شرایطی به طور قطع آثار کیفیت خوبی نخواهند داشت.

وی افزود: اگر سریال «شهرزاد» با استقبال روبه‌رو می‌شود، به این دلیل است که یک ساختار قوی دارد و تهیه‌کننده دستش باز است و همه‌چیز دراختیار کارگردان قرار گرفته و نتیجه کار نیز بسیار خوب شده است.

از سوی دیگر به نظر می‌رسد شبکه نمایش خانگی یک فرصت برای کارگردان‌ها ایجاد کرده است تا دست به آزمون و خطا بزنند و ساخت آثار مختلف را تجربه کنند تا از سوی دیگر نیازسنجی نیز شکل بگیرد. به‌طور مثال ساخت سریال‌هایی مانند «آسپرین» که داستانی معمایی و جنایی دارد و در قالب آثاری پیش می‌رود که می‌توانند با کمی خلاقیت مخاطبان جوان را جذب کنند. هر چند برای تولید این دست آثار نیازمند تجربه بسیار هستیم و از سوی دیگر برای اینکه مخاطب بتواند به این دست آثار اعتماد کند هنوز راه بسیاری داریم.